در این دوره و زمانه کمبود وقت مشکل همه ما شده
است. پیدا کردن رمان و فیلمی که بعد از خواندن و یا تماشای آن احساس نکنی وقتت تلف
شد، خود به یک معضلی تبدیل شده است. من اما به لطف پیشنهاد دکتر خانوادگی ام، یک
کتاب بسیار با ارزشی را مطالعه کردم. "آتش غرور" از تام وولف، که شاید
ترجمه نزدیکی به The bonfire of the vanities باشد، یکی از آن کتابهای
قطور مثل "جنگ و صلح" و یا "دان کیشوت" است که خواندن هر سطرش
لذتبخش بود و ارزش با دقت خواندن داشت. مطمئن نیستم که این کتاب به فارسی ترجمه
شده باشد. اگر نشده است، چه حیف! "آتش غرور" طنزی است که جوهر اصلی دهه
۱۹۸۰ شهر نیویورک را به تصویر کشیده است. اگر کسی با خواندن بالزاک و بخصوس با
خواندن "پاپا گوریو" به جوهر فرانسه و پاریس بعد از انقلاب کبیر فرانسه
پی می برد، من با خواندن "آتش غرور" فضای نیویورک دهه ۸۰ به دستم آمد.
"آتش غرور" چندین کاراکتر مهم دارد،
اما داستان حول سه، یا چهار و یا پنج کاراکتر مهمتر آن شکل گرفته است: شرمن مک
کوی، لورنس (لری) کریمر، پیتر فالو، کشیش رجنالد بیکن و ماریا راسکین. نقش پول،
دروغ و ریا، رابطه عشقبازی دور از چشم همسر، ازدواج به خاطر ثروت همسر، بازی
انتخابات، خیمه شب بازی رسانه ها، دره عمیق بین فقر و ثروت، درگیر دستگاه قضائی
نیویورک شدن و از همدیگر شکایت کردن برای گرفتن پول و غیره و غیره، به این کتاب
ارزشی فوق العاده می دهد و به قول منتقدین "اساس نیویورک دهه ۸۰ را به نحو
احسن به تصویر کشیده است". میلیاردرها چگونه پول به هم می زنند و چگونه ریخت
و پاش می کنند، در حالی که فقرا در میان دریائی از ثروت در این شهر، با چه تلاشی
فقط زنده می مانند. صحنه های از کتاب که خواننده برای خود فیلم می کند به آدم
احساس افسردگی می‌دهند، صحنه های دیگر آدم را به خنده در می‌آورد که یکهو متوجه می‌شوی
گریه داشت!
من در معرفی رمان، مشکل دارم که به خود داستان
بپردازم، برای اینکه دلم می خواهد خواننده خود برود و آن را دنبال کند و لذت
بیشتری ببرد. خواندن این کتاب به راستی شاهکار را به همه علاقمندان به کتاب
پیشنهاد می کنم.
۱۰ مه ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر