مانیفست کمونیست

"شبحی در اروپا در گشت و گذار است - شبح کمونیسم. همه نیروهای اروپای کهن برای تعقیب مقدس این شبح متحد شده‌اند: پاپ و تزار، مترنیخ و گیزو، رادیکالهای فرانسه و پلیس آلمان. کجاست آن حزب اپوزیسیونی که مخالفینش، که بر مسند قدرت نشسته‌اند نام کمونیستی روی آن نگذارند؟ کجاست آن حزب اپوزیسیونی که بنوبه خود داغ اتهام کمونیسم را خواه بر پیشگامترین عناصر اپوزیسیون و خواه بر مخالفین مرتجع خویش نزند؟"

آخرین روزهای ماه فوریه ٢٠١٦ است. ١٦٨ سال پیش، در یک چنین روزی در سال ١٨٤٨ بالاخره مانیفست کمونیست، که اتحادیه کمونیستها نوشتن آن را به مارکس و انگلس سپرده بودند، منتشر شد. مانیفست مهمترین اثری بود که تا آن زمان نوشته می شد و به جرأت می توان گفت که در میان مهمترین آثاری است که از آن زمان تا بحال نوشته شده. وقتی که مانیفست منتشر می شد اروپا در آستانه بزرگترین تحولات بود، اما مانیسفت نتوانست در آن نقشی بازی کند، چرا که تحولات در حال شروع شدن بودند و بقول اریك هابزبام، "هنوز كسی مانیفست كمونیست را نخوانده بود." امروز بار دیگر دنیا در حال تحولات عظیمی است که مانیفست و آثار دیگری که بعد از آن منتشر شده اند باید به ما کمک کنند که دنیا را از این موقعیت دهشتناک عبور دهیم. نه تنها باید مانیفست را خواند، بلکه این بار باید در دست هر کارگری، هر زن و مرد آزادیخواهی باشد که می خواهد از این وضعیت خلاص شود.