سالگرد شادی‌ها و پیروزی‌ها

یکی دو هفته گذشته سالگرد چند واقعه مهم تاریخی بود. در کنار سالگرد انتشار مانیفست کمونیست، سالگرد انقلاب ٥٧ ایران، انقلاب ٢٠١١ مصر و پیروزی ٢٠١٥ سریزا را نیز جشن گرفتیم. همه این اتفاقات مهم تاریخی جشن و شادی توده‌های مردم زحمتکش را به دنبال داشت که برای به زیر کشیدن مظاهر ظلم و ستم مبارزات مهمی را پشت سر گذاشتند و فداکاریها از خود نشان دادند. هر کارگری در هر گوشه از این جهان خود را در پیروزی انقلاب کارگران ایران بر رژیم پهلوی‌ها پیروز می دید. شکست حسنی مبارک را همه کارگران جشن گرفتند. به همان اندازه پیروزی سریزا هم پیروزی کارگران بر دم و دستگاه زور و ستم بانکداران به حساب آمد. یک مشت زالوصفت زانوی غم بغل کرده و دنبال توطئه بودند که چگونه این شادی و پیروی توده های زحمتکش را از آنها بگیرند.

اما تمام اهمیت مسئله هم اینجاست که در انقلابات بعدی چه باید کرد؟ باید از همین امروز به این فکر کرد که چه عناصری غایب بودند و چه عناصر موجودی را دست کم گرفتیم؟! دم و دستگاه سرکوب را باید در هم کوبید. باید در حزبی متشکل شد و در آن متحد ماند تا پیروزی را به سرانجام رساند.