در واکنش به آخرین دو پست من در فیسبوک دوستانی
گفته اند که آن کتابهای مورد اشاره من حکم زندان در زمان پهلوی دوم (محمدرضا
پهلوی) نداشتند. تعدادی هم گفته اند که آن کتابها حکم زندان ۱۰ سال نداشتند. دوستانی
در میان همینها خواسته اند با این منطقشان بگویند که انقلاب ۱۳۵۷ اشتباه بود و نمیبایست
میشد.
الف) هیچ انقلابی بخودی خود بد نیست. هر برآمد
انقلابی، اگر رهبری آن به دست مرتجعین بیافتد، میتواند یک سیستم جهنمی از آن
بیرون بیاید و نمونه جمهوری اسلامی معرف حضور همه است. انقلابات اتفاقاتی نیستند
که کسی اصولا بتواند برایش برنامه بریزد. انقلابات را توده های مردمی میکنند که زندگی
کردن صرف هم برایشان غیرممکن شده است. انقلابات را همانقدر این توده ها میکنند که
حاکمان شرایطی غیر قابل زندگی کردن برایشان بوجود میآورند. انقلابات موتور محرکه
تاریخ هستند.
ب) سالها پیش مجبور شدم با آقایی کار کنم که
صاحب آپارتمانش برای تعمیری وارد اتاقش میشود و میبیند که سراسر آپارتمانش با
عکسهای هیتلر و گشتاپو آذین شده است. وقتی که گفتم هیتلر میلیونها کمونیست،
همجسگرا، یهودی و کولی کشت، میگفت که همه اش چند صد نفری بیشتر نبودند. صرف کشتن آدمها
برایش مهم نبود و در دفاع از هیتلر میخواست نشان بدهد که در تعدادشان اغراق شده
است! من به دوستانی که استدلال میکنند "ماهی سیاه کوچولو" و یا
"خرمگس" و امثالهم ممنوع نبودند، میگویم آیا قبول دارید که مقوله ای به
نام "کتاب ممنوعه" وجود داشت؟! از دوستانی که میگویند ۱۰ سال نبود،
بلکه چند ماه بود و یا چند روز بود، میپرسم، آیا قبول دارید که کتاب ممنوعه
خواندن جرم زندان و بازجوئی داشت؟!
پ) از فردی در جمعی صدائی در میرود. با صداهای
مختلفی که از خود در میآورد تلاش میکند ثابت کند آن صدا، صدای باد شکم نبود. یکی
میگوید حالا اگر قانع شدیم که صدای باد شکم نبود با بویش چکار میتوانی بکنی؟
حالا فرض کنیم که بشود با کتاب ممنوعه کنار آمد؛ چطور میشود قتل و کشتار میدان
ژاله را توجیه کرد؟ با اعدام دهها و صدها زندانی سیاسی، از جمله خسرو گلسرخی، بیژن
جزنی، مرضیه احمدی اسکوئی، برادران رضائی و غیره چکار کنیم؟ آیا قبول دارید که در
ایران زمان پهلوی مقوله ای به نام زندانی سیاسی داشتیم؟ مقوله ای به نام ممیزی
کتاب داشتیم؟ قانون منع تشکیل احزاب مخالف داشتیم؟ قانون منع تشکل آزاد کارگری
داشتیم؟
۸ نوامبر ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر