معنای واقعی تورم

امروز با دوستی درباره "روز شکرگزاری" (Thanksgiving) صحبت می کردیم. در برنامه تلویزیونی صحبت بر سر این بود که امسال در کانادا و آمریکا هزینه سفره شام "روز شکرگزاری" بین ۲۰ تا ۳۰ درصد نسبت به سالهای گذشته افزایش یافته است. از دو سه متخصص مسائل اقتصادی دعوت کرده بودند که این موضوع را برای بینندگان توضیح بدهند. صحبتشان بر سر تورم بالای امسال بود.

در بین ترمینولوژی های اقتصادی، "تورم" بیشتر از بقیه شان مسخره و مزخرف است. ناخودآگاه گفتم: مزخرف گوئی! دوستم تعجب کرد و شروع کرد ریشه تورم اخیر را برایم توضیح دادن. که دولت کانادا برای اینکه مردم را از گزند ویروس کووید در خانه نگه دارد پول بی پشتوانه چاپ کرد و اکنون با پول زیاد بی پشتوانه ای که در بازار هست، قدرت خرید پول کاهش یافته است. این توضیحی است که تقریبا همه پذیرفته اند.

جواب کوتاهی که بهش دادم که به فکر فرو برود این بود که بالاخره همه اجناسی که سالهای پیش در بازار با پول کمتر، یعنی با کار کردن کمتر، می شد تهیه کرد، هنوز در بازار یافت می شوند، اما با پول بیشتر! نه با کمبود نان طرفیم، نه با نبود سوخت، نه با نبود ماشین، نه با نبود اکس و نه با نبود ایگرگ. ظاهرا جنگ روسیه در اوکرائین و واکنش دولتهای اروپائی، از سرازیر شدن سوخت و غلات روسیه به کشورهای اروپائی جلوگیری کرده است. اما نه کسی در اروپا از گرسنگی و نبود گندم در رنج و عذاب و دست و پنجه نرم کردن با مرگ است و نه کسی از سرما در حال مرگ و نه وسیله نقلیه ای از حرکت باز ایستاده است. پس تورم بطور واقعی یعنی چه؟

جواب بطور واقعی این است که در شرایط اعلام "تورم" مردم باید ساعات بیشتری را مشغول کار باشند که با چندین برابر کار کردن بتوانند زندگی ای را که قبلا مثلا در ۸ ساعت می گذراندند، امروزه با ۱۲ ساعت و بعضا بیشتر سر کنند. کار بیشتر (بجای کار کمتر دوران گذشته)، حتی اگر اسما فقط بتواند زندگی معمولی کسی را بگذراند، اما سود و نهایتا ارزش اضافه بیشتری را تولید می کند و این سود به جیب سرمایه داران می رود. اگر مثلا در دوره "تورم" وسایل زندگی کمتری موجود باشند، یعنی قفسه های مغازه ها خالی و یا جنس کمتری نسبت گذشته داشته باشند، توضیح می تواند این باشد که اکنون باید پول بیشتری در رقابت با کس دیگری که همان اجناس را می خواهد بخرد، بپردازی و این مستلزمش کار بیشتر است. اما زمانی که قفسه ها همچنان پر از اجناس هستند و از خریدار این اجناس پول و کار بیشتری می طلبد، جواب فقط می تواند این باشد که ترمینولوژی "تورم" و سفسطه بازی در توضیح این ترمینولوژی فقط برای زدن جیب کارکنان جامعه باشد. "تورم" یک کلاهبرداری آشکار برای استثمار بیشتر است.

اقتصاددان توجیه کننده سیستم سرمایه داری نتوانسته اند هیچگونه جواب قانع کننده ای به این ناامنی اقتصادی و این همه بی عدالتی بدهند.

۲۵ نوامبر ۲۰۲۲

درباره آینده قدرت سیاسی در کردستان

کردستان در دل تحولات انقلابی جاری شاید آماده‌ترین گوشه‌ای از ایران باشد که ایجاد شوراها و راه اندازی قدرت دوگانه زودتر از بقیه جاهای ایران قابل پیش بینی و در چشم انداز باشد. تحولات انقلابی گرچه در خیابان سرنوشت جامعه را رقم خواهند زد، اما رهبری این اعتراضات خیابانی در دست فعالینی هست که همه ما سالهاست آنها را می‌شناسیم و حتی در سیاه‌ترین دوره‌های سرکوب حکومت اسلامی، جلوی صحنه بوده و مطالبات مردم را جلو کشیده‌اند. در دل همین گوشه از ایران هم که قدرت‌گیری کمونیستها از دل شوراها قابل پیش بینی‌تر است، نیروهای راست جامعه امیدشان حکومتی از نوع حکومت اقلیم کردستان (عراق) بوده و این نیروها هم بسیار قبل‌تر از تحولات جاری در تقلا برای باز کردن جای پای خود بوده‌اند و از هیچگونه اقدامی برای به حساب آمدن دریغ نکرده‌اند.

بحث من این است که از هم اکنون دو نوع افق جلوی جامعه کردستان قرار دارند؛ حکومتی از نوع حکومت اقلیم کردستان، با فرض اینکه آلترناتیو کمونیستی در امتداد تحولات جاری در حاشیه بماند؛ یا حکومتی از شوراها، با فرض اینکه در امتداد تحولات جاری فعالین کمونیست رهبری این اعتراضات را به دست بگیرند، قدرتی دوگانه ایجاد کنند و امور جامعه بصورت شورائی اداره بشود. نیروئی که چشمش به حکومت اقلیم است و متحدانش هم پارلمانتاریستها، فدارلیستها و خودمختاری طلبان این جامعه، به نظر من نه باوری به حکومت شوراها دارد و نه هم خودش را مشغول سازمان دادن و قدرت گرفتن شوراها خواهد کرد. نیروی "سانتر" بقول ادبیات کمونیستی، نمی‌تواند نقطه امید قدرت گیری چپ جامعه باشد.

۱۷ نوامبر ۲۰۲۲

هیاهوی "تجزیه طلبی" سلطنت چی ها در خدمت کدام اهداف است؟

دار و دسته سلطنت‌چی که به بهانه دفاع از تمامیت ارضی ایران به تجمعات ایرانیان معترض حمله می‌کنند و چماقداری شعبان بی‌مخ شان را به یاد همه می‌آورند، چه عامدانه و چه ناآگاهانه در خدمت جمهوری اسلامی هستند. از انقلابی که در جریان است، کوچکترین نشانه‌ای از جریان و جنبشی که هدفش دفاع از یک قوم و قبلیه خاصی باشد و یا هدف خود را تجزیه و شقه شقه کردن ایران تعریف کرده باشد، در دست نیست. این اما ظاهرا برای سلطنت‌چی‌هایی که به صفوف ایرانیان معترض در شهرهای کشورهای اروپائی حمله می‌کنند، کافی نیست. این پسمانده‌های دم و دستگاه ساواک شاید به این دلیل به صفوف معترضین حمله می‌کنند که انقلابی را که می‌رود تا طومار جمهوری اسلامی را در هم بپیچد، تضعیف کنند؛ چرا که کسی به اندازی جمهوری اسلامی، البته به همان شیوه زور و سرنیزه سلطنت پهلوی، در خدمت یکپارچگی ایران و صد البته برای تباه کردن زندگی ۸۰ میلیون ایرانی شامل کرد، ترک، فارس، عرب، بلوچ و غیره، نبوده است.

۱۶ نوامبر ۲۰۲۲

انقلاب، یک گام به پیش

به دنبال دیدار تعدادی از فعالین سیاسی ایرانی با ‌نخست وزیر فرانسه، ایشان بعنوان اولین رئیس یک دولت غربی انقلاب ایران را به بعنوان انقلاب به رسمیت شناخت و از آن بعنوان انقلاب نام برد. این موضوع هم برای مردم انقلابی ایران مهم است و هم برای مناسبات دول غربی با رژیم آدمکش جمهوری اسلامی. مردم ایران احتیاج دارند ببینند نه تنها مردم دلسوز دنیا با آنها ابراز همدردی می‌کنند، بلکه دولتها هم رژیم جمهوری اسلامی را بعنوان دولتی که در چشم مردم ایران نامشروع است، اعتراض به آن را به رسمیت بشناسند و اعتراض آنها را تا سر حد انقلاب، حرکتی برای تغییر رژیم، به رسمیت بشناسند.

مردم ایران یک دشمن دارند

تعدادی در مدیای اجتماعی با شنیدن اینکه آمانوئل ماکرون اظهارنظری مثبت نسبت به انقلاب ایران کرده، ترس برشان داشته که اینها باز می‌خواهند انقلاب ما را بدزدند. درست همین ذهنیت است که از سایه خودش هم هراس دارد و هنوز چیزی نشده به حامد اسماعیلیون شک کرده، به گلشیفته فراهانی بد و بیراه می‌گوید، درباره مسیح علینژاد و سوابق ایشان و جدش افشاگری راه انداخته است، که در خیابانهای کشورهای غربی مرگ بر پهلوی و مجاهد به راه انداخته است. این ذهنیت نمی‌تواند این را هضم کند که دول خارجی، هر دولتی، نه منافع مردم ایران را، بلکه منافع دولت‌های خودشان را در لابلای هر حرکتی در ایران دنبال می‌کنند و این مسئله برایشان اولویت اول را دارد. مردم ایران اما از تضعیت رژیم جمهوری اسلامی استقبال می‌کنند، در عین حال مواظب هستند که گام بعدی حرکتشان چه باید باشد. مردم می‌گویند که ما از دست کشیدن شما از حمایت از رژیم اسلامی استقبال می‌کنیم، اما کنترل سرنوشت سیاسی خودمان را به دست کسی نمی‌دهیم. در نوشته "دشمنان انقلاب و دوستی خاله خرسه" گفتم که هیچ دولتی از انقلاب مردم ایران خوشحال نیست. این انقلاب پیآمدهای جهانی بسیار مثبتی برای توده‌های تحت ستم، در چهارگوشه جهان دارد. دولتها، حتی آن دولتی که در ظاهر بسیار مخالف رژیم اسلامی به نظر می‌رسد، ترجیح می‌دهند که با جمهوری اسلامی به توافقاتی برسند و دست مردم رها شده و آزاده را از قدرت سیاسی کوتاه کنند؛ اما انقلاب زورش به همه می‌رسد. ما بر این نکته که در بین دولتها دوستی نداریم واقفیم، اما دشمن ما جمهوری اسلامی است. ما در حکومت آینده مناسبات خودمان را با متخاصم ترین دولت هم تنظیم می‌کنیم، بدون اینکه در امور سیاسی آنها موش دوانی کنیم و بخواهیم دشمن بتراشیم. همین امروز روسیه و چین پشت رژیم جنایتکار اسلامی هستند، همین امروز آمریکا در صدد است افراد مورد نظر خودش را سوار موج انقلاب کند؛ اما دشمن ما جمهوری اسلامی است و می‌خواهیم این دولت جنایتکار را، که زندگی را بر همه تباه کرده است، سرنگون کنیم. ما از اظهارات ماکرون برای پیشروی انقلاب زن، زندگی، آزادی استقبال و از آن بعنوان سکوی پرشی استفاده می‌کنیم، اما واقفیم که دولتها دوست ما نیستند، منتها بعنوان دشمن هم به آنها نمی‌نگریم؛ برای اینکه دشمن خودمان را خوب می‌شناسیم.

۱۳ نوامبر ۲۰۲۲

انقلابی بر علیه مجاهدین خلق ایران

در یوتیوب به مصاحبه‌ای با خانمی از مجاهدین خلق ایران برخوردم که قبل از اینکه چه می‌خواهد بگوید، با لباس و سر و وضعی که در مدیای اجتماعی ظاهر شده بود، توجه‌ام را به خود جلب کرد. خانمی بی‌حجاب که در عکس ضمیمه می‌بینید.

این تغییر رنگ و لباس دادن به احتمال خیلی زیاد نتواند مجاهدین را از گزند این انقلابی که در جریان است، نجات دهد. مجاهدین یک نیروی سیاسی است که تاریخی از اسلامیت را با خود حمل می‌کند. نیرویی که اسلام در تار و پودشان است. اسمشان اسلامی است، لباس اسلامی می‌پوشند و مراسم‌های اسلامی، مثل عاشورا و سینه زنی، از مراسم‌های مهمشان است. و مهمتر از همه اینها، سیستم سیاسی اعلام شده‌شان "جمهوری دمکراتیک اسلامی" است.

یکی از مجاهدین گفته بود که پوشش حق هر کسی است که خود انتخاب کند. از نظر من این کاملا درست است؛ اما دو نکته را می‌خواهم در توضیح آن بنویسم. اول اینکه مجاهدین خلق یک سازمان سیاسی است و نه یک کس. سازمانی که برای خودش دولت موقت در سایه درست کرده، رئیس جمهور و کابینه دارد و مدعی قدرت است. دوم اینکه حجاب برخلاف تصور ایشان، لباس نیست، بلکه سمبل بردگی زن است. سمبل در خانه نگه داشتن زن و محدود کردن آن از فعالیت‌های معمولی در جامعه.

انقلابی که در ایران در جریان است، انقلابی است بر علیه کل اسلام در همه شئوناتش و در نتیجه انقلابی است بر علیه سازمانی مثل سازمان مجاهدین خلق ایران.

۱۲ نوامبر ۲۰۲۲

دشمنان انقلاب و دوستی خاله خرسه

از قرار معلوم دانشجویان دانشگاه علامه شعار خیابانی داده‌اند: "سلطنت، ولایت، یکصد سال جنایت" و قبلتر هم شعار داده بودند: "مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر". من هم، مثل بسیاری از آدم‌های دیگری که بر علیه سلطنت انقلاب کردیم و سرنگونش، و مثل تمام کسانی که عقلشان سر جایش است در حال مبارزه بر علیه ستمگر و ستم هستیم، مشکلی با مضمون این شعارها نداریم. چه بسا دشمنان دیگری هم داریم که باید بر علیه‌شان مبارزه کرد. مثل آمریکا، روسیه، انگلیس، فرانسه، آلمان و چین که هر کدام چه اکنون و چه در گذشته دشمنی خود را به مردم ایران ثابت کرده‌اند و بیشترین بهره را از بی‌حقوقی مردم ایران برده‌اند. حقیقتا امروز همه کشورهای منطقه و فراتر از منطقه هم با این انقلاب دشمن هستند. یعنی باید با ترکیه، عربستان، اسرائیل، بحرین، هند، افغانستان، اتیوپی، جیبوتی، آفریقای جنوبی، مغولستان و غیره هم مبارزه کرد. اصلا چه کسی با انقلابی جهانی مخالف است؟!

سر پوچی یک چنین "انقلابی" لازم نیست کسی را قانع کنیم. هر آدم جدی می‌داند که اول باید با حکومتی که سر راه خود دارد، تعیین تکلیف کند. اما عجالتا بگویم که شعار بر علیه سلطنت، مجاهد، علینژاد، آمریکا و غیره شعارهای صادراتی به صف انقلاب هستند. می‌تواند شعار بسیج دانشجوئی، دانشجویان تحیکم وحدت، دانشجویان خط امامی، دانشجویان عدالتخواه، انجمن اسلامی‌ها، دانشجویان خروس بی محل و غیره باشد، اما شعار انقلاب علیه جمهوری اسلامی نیست. این شعارها گرچه ظاهری سوپر چپ دارند، اما فوق‌العاده راست و بودار هستند. اینها شعارهایی هستند که تمرکز مبارزه را از روی جمهوری اسلامی بر می‌دارند و در نتیجه در خدمت ادامه این وضعیت و سوپر راست هستند. کسی که جمهوری اسلامی را سرنگون نکرده، بر علیه دشمنان بعدی خودش در خیابان جنگ حیدری نعمتی راه می‌اندازد، عملا نمی‌خواهد جمهوری اسلامی را بیاندازد و به ماندن آن کمک کرده است.

 

نماینده "نه" خیابان و "نه" این انقلاب باشیم

چپ باید نماینده "نه" مردم در خیابان باشد و این "نه" امروز؛ "زن، زندگی، آزادی" است. مرگ بر جمهوری اسلامی است. با شعار "مرگ بر استثمار" در خیابان کسی رهبری این انقلاب را به دست نخواهد آورد. کسی اگر در خیابان شعار "مرگ بر پهلوی" و یا "مرگ بر مجاهد" سر می‌دهد، و ته ذهنش فکر می‌کند بر علیه سرمایه‌داری می‌جنگد، اولین واکنش طرفداران پهلوی و مجاهد، مرگ مقابل بر او خواهد بود و چه بسا جمهوری اسلامی را به کلی فراموش کنند و همدیگر را زیر مشت و لگد بگیرند. چیزی که جامعه امروز می‌خواهد، "نه" به جمهوری اسلامی است. نماینده این "نه" که تظاهراتهای فردا و پسفردا را رهبری می‌کنند فعالینی هسستند که بعضی از آنها فرموله هستند و بعضی‌ها هم نیستند. روی چیزی که توافق دارند مرگ بر جمهوری اسلامی است. این وضعیت را نمی‌خواهیم است. آنی که فرموله است، آن کس که چپ است، باید راه حل‌های جنبش‌های دیگر را نقد کند و فعالین کف خیابان که به این نقد قانع شدند، انقلاب را هم رهبری خواهند کرد. این را بارها گفته‌ایم که اگر توانستیم رهبر "نه" خیابان به جمهوری اسلامی باشیم، خیابان راه حلت را هم برای فردا قبول خواهد کرد. رهبری انقلاب فقط و فقط اینگونه تضمین خواهد شد. تاریخ این را بارها و بارها ثابت کرده است. حتما یکی می‌گوید این که خیلی کار می‌برد و خیلی سخت است! بله سخت است، برای اینکه انقلاب کردن و زیر و رو کردن این مناسبات سخت است. حوصله و پشتکار و بلوغ سیاسی می‌خواهد.

۸ نوامبر ۲۰۲۲