در سال‌های اخیر یک نیروی دست راستی فوق ارتجاعی
در خارج کشور به نام "فرشگرد" اعلام موجودیت کرد. دست راستی نه بعنوان
یک نیروی راست محافظه کار معرف حضور جامعه که در انتخابات دمکراسی پارلمانی در
مقابل نیروهای سوسیال دمکرات و لیبرال قرار می‌گیرد. بلکه دست راستی به معنای
نیروئی مثل کله تراشیده‌های راسیستی که در خیابان‌های شهرهای اروپائی عربده می‌کشند
و خانه و کاشانه پناهندگان را به آتش می‌کشند. این جماعت، بعنوان گروه فشاری که
متنفر از آزادی و عدالت و ترقی است، رسما خودش را بعنوان نیروئی که هم و غمش
مقابله با کمونیسم در ایران است معرفی می‌کند.
در مقطع کشته شدن بکتاش آبتین در زندان‌های
جمهوری اسلامی، یکی از چماقداران این جماعت نوشته بود: "یکی برایم نوشته که
چرا در مورد بکتاش آبتین می‌نویسی در صورتی که او کمونیست بود." و سپس دشمنی
خود با کمونیسم و چپ را به خوانندگانش باری دیگر یادآوری می‌کند. جایی دیگر، یکی
از اهالی این جماعت در جواب سوالی درباره آینده ایران و کمونیسم نوشته بود که به
صحنه سیاست در ایران نگاه کنید و کمونیستهائی مثل اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، جعفر
عظیم زاده را می‌بینید که سخنگویان اعتراض در این کشور شده اند.
درست تشخیص داده اند، رهبری این جامعه در دست
امثال سپیده قلیان و جعفر عظیم زاده است. امثال پروین محمدی و شاپور احسانی راد
جلوی صف اعتراض در این جامعه هستند. سیل و زلزله زدگان را امثال بهنام ابراهیم
زاده و جوانمیر مرادی کمک می‌رسانند. رضا خندان و ناهید خداجو صدای بیحقوقان
هستند. صدای زنان بیحقوق فعالین "ندای زنان ایران" است. فرشگردیان خود
را مقابل این صف تعریف کرده اند و این یعنی دشمنی با مردمی که ظلم و زور را دیگر
نمی‌پذیرند.
۶ آوریل ۲۰۲۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر