چهار پنج همسایه دارم از روسیه، اوکرائین،
بلاروس و لهستان. دوستان زیادی هم در باشگاه و حلقه اسکواش دارم از همین کشورها.
این روزها دائم سراغشان می‌روم و حال خودشان و فک و فامیل‌هایشان را می‌پرسم. من
هم مثل خیلی‌های دیگر که چیز زیادی از این جغرافیا نمی‌داند، فکر می‌کنم که همه‌شان
از یک جا هستند و همه این کشورها درگیر جنگند. یکی از این دوستانم، که اتفاقا
همکارم هم هست، خانواده‌اش دچار تلفات شده و بدجوری پریشان‌‌اند.
دلداری‌اش می‌دادم. گفتم که این جهان شده است
جهان رقابت بین تفنگداران که هر روز در گوشه‌ای از آن تعدادی را به گروگان می‌گیرند.
یک روز در عراق و افغانستان، روز دیگر در یمن و امروز هم قرعه به اسم اوکرائین
افتاده! گفت که با یکی از دوستان قدیمی‌اش که اکنون طرفدار پوتین شده است درگیری
لفظی داشته و بهش گفته که چطور تو نمی‌توانی صدای بچه‌ای که مادرش را فریاد می‌زند
تا او را جا نگذارد نمی‌شنوی؟! گفتم متاسفم. گفتم که همان "دوستت" و من
هم از این نوع دوستان در فیسبوک زیاد دارم، که اگر خودشان اسلحه در دست داشتند، به
همان کودک هم بیرحمانه شلیک می‌کردند!
آدم‌های بیرحم! آدم‌های سنگدل!
۵ آوریل ۲۰۲۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر