زیباترین عکس

امروز روز کریسمس است.

سال ۱۹۱۴، کشورهای امپریالیستی وارد جنگی شدند که در عرض ۴ سال جان نزدیک به ۲۰ میلیون نفر را گرفت و به همان تعداد هم زخمی شدند. جنگی بود که منفعت سرمایه داران کشورهای درگیر را در نظر داشت، اما کارگران و دهقانان فقیر گوشت دم توپ بودند.

تاریخ جنگ جهانی اول مد نظرم نیست. در این روز کریسمس، که سنتا شادی کردن و دید و بازدید خانواده گی است، می‌خواهم عکسی را به نمایش بگذارم که نشانه تنفر کارگر از سرمایه دار و آدمکشی آن‌ها برای منفعت شخصی شان است.

اولین کریسمس چهار سال جنگ (۱۹۱۴ - ۱۹۱۸)، شاهد اشتیاق بی حد سربازان برای پایان جنگ و برگشتن به آغوش خانواده‌هایشان بود. در حالی که فرماندهان و اربابانشان در فکر جنگ جنگ تا پیروزی بودند و برای آن هم از جان سربازانی که هیچگونه نفعی در این پیروزی و یا هم شکست طرف مقابل نداشتند، مایه می گذاشتند. در آن کریسمس سربازان هر دو طرف جبهه ها از فرمان حمله و تیراندازی سرپیچی کردند و در عوض به دیدار هم رفته و عکس, سیگار، دگمه پیراهن و آدرس رد و بدل کردند که بعد از پایان جنگ به دیدار خانواده‌های همدیگر بروند. در یکی از جبهه ها سربازان انگلیسی و ‌آلمانی یکی یکی لوله های تفنگهایشان را پایین آورده و سپس سنگرهایشان را ترک کردند و یواش یواش به طرف همدیگر رفتند. از روی جنازه های یخ زده در گل و لای رفقایشان عبور کرده، به هم دست داده و سلام و تبریک کریسمس به طرف مقابل کردند. هر چه که داشتند به همدیگر هدیه دادند. عکس عزیزانشان که صدها کیلومتر از آن‌ها دور شده بودند را به همدیگر نشان داده و اشک ریختند. از خانواده‌ها و سنتهای خود به طرف مقابل گفتند. ناگهان هر دو طرف متوجه شدند که طرف مقابل هم از یک خانواده کارگری آمده؛ پدر ایشان هم معدنکار است و برای گرفتن دو شاهی با پلیس دست به یقه شده و اعتصاب کرده اند.

چند ساعتی از این حال و احوال پرسی گذشت تا ناگهان یکی از سربازان پیشنهاد مسابقه فوتبالی داد، اما توپی نداشتند. سرباز دیگری یک قوطی کنسروی را به جای توپ پیشنهاد کرد و این “دشمنان” ساعتها مشغول “توپ”زنی شدند. این عکس یادگاری آن “توپ”زنی است.

۲۴ دسامبر ۲۰۱۸