به
مناسبت مرگ یک نفر
من
فکر نمی‌کنم که کسی در جنبش کارگری این ادعا را منکر شود که موقعیت جنبش کارگری و
وضعیت معیشتی کارگران و طبقه کارگر در هیچ دوره‌ای در صد سال گذشته به اندازه
امروز، در تناسب بین ثروت در جامعه و فقر، بدتر بوده باشد. کارگران دائم برای
بهبود وضعیت معیشتی خود مبارزه کرده‌اند و گرایشی در جنبش کارگری که در فرهنگنامه (Lexicon) سیاسی به آن گرایش چپ و سوسیالیستی گفته می‌شود، جلوی این مبارزه
در سازماندهی اعتراضات بوده است. اما گرایش دیگری هست که به نام گرایش سندیکالیستی
و یا گرایش راست جنبش کارگری شناخته شده است، با پرچم "واقع بینی" جلوی
پیشروی کارگران را سد کرده است. در تحلیل و بحث مفصل در این مورد، من یک ترجمه و
یک نوشته دو قسمتی دارم که خوانندگان علاقمند را به آنها ارجاع می‌دهم. ترجمه:
"بیزینس یونیونیسم و تقابل آن با دمكراسی محیط كار"، و نوشته: "اتحادیه‌ها
و انقلاب صنعتی دوم". یک ترجمه خواندنی دو قسمتی دیگری هم با کمک محمد کاظمی
تحت عنوان "طبقه کارگر اروپا: میراث ایدئولوژیک قرارداد اجتماعی" انجام
داده ام که خواندن آن هم می ارزد.
بحث
من اینجا و در آن دو، سه نوشته هم این است که وضعیت امروز جنبش کارگری حاصل مستقیم
تلاش گرایش "واقع بین" جنبش کارگری با همدستی و همکاری مدیریت و کارفرما
بر علیه گرایش سوسیالیستی است. افرادی هم در ایران هستند که تاکنون همه ساله هنگام
مبارزه کارگران برای افزایش حداقل دستمزد، با عنوان "دلسوز کارگران" و
"متخصص مسائل کارگران" جلو می‌افتادند و زیاده خواهی و دادن رقم بالا را
با عنوان "رادیکالیسم غیرواقعی" سرزنش می‌کرده‌اند و عملا جلوی تلاش
کارگران برای مطالبه کردن یک زندگی حداقلی را سد می‌کردند.
می‌دانم
که مبارزه با ویروس کرونا و زنده ماندن صرف اکنون همه مسائل دیگر را حاشیه‌ای کرده
است، اما لازم به یادآوری بود که هنگام فصل مبارزه برای افزایش حداقل دستمزد، بار
دیگر زحمات این گرایش برای عقب نگه داشتن جنبش کارگری و تباه کردن زندگی کارگران
را به خود یادآوری کنیم!
۱۶
مارس ۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر