عید است و داریم شادی می كنیم. در چهارشنبه سوری شادی
كردیم و سیزده را هم با شادی و خوشی نسبی بدر كردیم. در كنار خانواده هایمان به دید
و بازدید دوستان و نزدیكانمان می رویم. كامی شیرین می كنیم، موسیقی گوش می دهیم،
رقصی می كنیم، لطیفه ای می گویم و خنده ای می كنیم. سختی و دشواری امسال را هم پشت
سر گذاشتیم. در عین روبوسی به همدیگر می گوئیم: به امید سالی بهتر و بدون این
حكومت منحوس ضد شادی اسلامی در نوروز سال آینده.
اما یادمان باشد كه تعداد زیادی از فعالین كارگری و فعالین
دیگر جنبش‌های اعتراضی در زندان هستند. نه در كنار خانواده هستند و شادی می كنند و
نه خانواده هایشان با در زندان بودن آنها می توانند شادی كنند. نه خنده و شادی بر
روی لبان و در چهره این طرف است و نه در چهره و صورت آن طرف! یادمان باشد كه شاهرخ
زمانی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، رضا شهابی، محمد جراحی و صدها زندانی سیاسی
دیگر در این كشور و در سخت ترین شرایط زندانی اند و این بهار را هم دور از خانواده
هایشان بسر می برند. یادمان باشد كه دختران رسول بداغی این چندمین بهار و نوروز
است كه انتظار دیدار پدر را می كشند! یادمان باشد كه نیما ابراهیم زاده این نوروز
را هم بدون پدر سر خواهد كرد! یادمان باشد كه شاهرخ زمانی را از رفقایش در بند
سیاسی ها جدا كردند و او اكنون حدود یك ماه است كه در اعتصاب غذا بسر می برد.
یادمان باشد كه رضا شهابی در بدترین شرایط فیزیكی و جسمانی در غل و زنجیر است و
اجازه موقعیت مناسبی برای معالجه به نمی دهند.
مهمتر اینكه یادمان باشد كه اینها بخاطر دفاع از حقوق ما
كارگران و زنان و همه بی حقوقان در این كشور زندانی شده اند. یادمان باشد كه
خانواده های آنها را تنها نگذاریم. به یاد این عزیزان باشیم و برای بازگرداندن
آنها به آغوش خانواده و كانون گرم خانواده و دوستان و رفقایشان تلاش و مبارزه كنیم!
٣١ مارس ٢٠١٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر