استاتوس كوتاهی درباره قتل چیمن پیری توسط شوهر سابقش در سقز نوشتم كه یكی از دوستان فیسبوكی در پیغامی گفت چرا هر ناهنجاری‌ای كه در كردستان اتفاق میافتد را زیر ذره‌بین می‌گیرید؟ سئوال از این نظر برایم جالب بود كه مسئله اینجا نه قتل و اذیت و آزار روزمره زنان، كه آبرو و حیثیت گوشه ای از خاك این كشور است كه مورد نگرانی دوستانی بوده است. اكنون می توانم به این گفته خالد عزیزی، دبیركل حزب دمكرات كردستان، بهتر پی ببرم كه می گفت ای كاش كردستان مرز و سرحدهای خودش را داشت و ما از دیكتاتوری كردها و اعدام كردها توسط كردها با تمام قدرت حمایت می كردیم.
اما یك سئوالی كه هنوز برایم
بی جواب مانده، چرا مسئله ناموس و سنت پرستی در كردستان اینقدر جان سخت بوده. در
دهه شصت، رفقائی كه از اردوگاه‌های كومه‌له می آمدند، از این گلایه داشتند كه زنان
در میان بهترین كمونیستهای این كشور هم مورد اذیت و آزار قرار می گیرند. زنی مورد
سرزنش قرار گرفته بود كه در جلسه ای با یكی از اعضای رهبری وقت كومه له آدامس
جویده بود. زنی مورد سرزنش قرار گرفته بود كه سیگار می كشد. زنی مورد سرزنش قرار
گرفته بود كه در یك جلسه رسمی با یكی از رهبران وقت كومه‌له روسری اش را رعایت
نكرده بود. پیشمرگ زنی آنقدر زیر فشار دور و بر قرار گرفته بود كه چرا با فلان
پیشمرگ روی هم ریخته و این زن هم اقدام به خودكشی ناموفق كرده بود. جالب تر حتی
این بود كه عده ای مسخره اش كرده بودند كه اگر واقعا می خواست جانش را بگیرد، می
دانست كجایش را باید نشانه بگیرد!
آیا این فرهنگ به گذشته تعلق
دارد؟ امیدوارم. اما چندان مطمئن نیستم. همین پارسال بود كه كومه‌له اطلاعیه داد
یكی از اعضایش به نام حسن معارفی پور را بخاطر كتك كاری شدید خواهرش و ناموس پرستی
ارتجاعی اخراج كرده است. همین امروز هم، مریم نمازی بیش از هر كس دیگری توسط
رفقائی مورد سرزنش قرار می گیرد كه از كردستان آمده اند. دوستانی كارش را پورن
خوانده اند. تعدادی مسخره كرده اند كه چرا حداقل قبل از "نمایش برهنگی"
آنجایش را نتراشید!
من مانده ام این فرهنگ ریشه در
چه دارد؟ چرا در بین رفقای این منطقه اینقدر جان سخت است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر