مجمع عمومی كارگری اكنون به یك
پدیده شناخته شده در جنبش كارگری تبدیل شده است. در ایران زیر سیطره سركوبگری
جمهوری اسلامی، كارگران ابزار دیگری جز تصمیم گیری از طریق مجامع عمومی خود ندارند.
اما بحث مجمع عمومی كه توسط فعالین گرایش چپ جنبش كارگری مطرح می شود، با مجامع
عمومی غیرمنظم و اتفاقی متفاوت است. این را ما بارها و به مناسبتهای مختلف مطرح
كرده ایم. بحث فعالین گرایش چپ جنبش كارگری از مجمع عمومی، مجامع عمومی منظمی است
كه كارگران برایش برنامه می ریزند و در هفته یا ماه و یا هر دوره ای، دور هم جمع
می شوند و در آنجا تصمیمات مهمی در ارتباط با موضوعات مختلفی می گیرند كه در ادامه
به ایجاد شوراهای كارگری منجر میشود. فرق مجمع عمومی و شوراهای كارگری با سندیكا و
اتحادیه كه هر كدام ابزار گرایشی از جنبش كارگری برای متشكل كردن كارگران هستند،
اولا این است كه كارگر را حداقل هر روزه در زندگی روزمره تشكل و مسائل مربوط به
كار و زندگی و سیاست دخالت می دهد.
حكمت و دلیل نوشتن این یادداشت
بحثی بود كه چندی پیش یك نفر در یك مناظره رادیوئی مطرح می كرد كه "مجمع
عمومی تشكلی نیست كه مختص به كارگران باشد. بلكه همه كس و حتی سرمایه داران و ریش
سفیدان افغانی و آخوندها در مجلس خبرگان هم مجمع عمومی برپا می كنند." این كه
نشد جواب و منطق سیاسی! "انجمن صفنی كارفرمایان"، "اتحادیه
كارفرمایان" و حتی "اتحادیه" را در گوگول تایپ كنید كه دهها نوع
اتحادیه كارفرمائی و سندیكای نخودفروشان و اتحادیه پارچه فروشان و غیره و غیره را
ببینید. بحث هر آدم منصفی، جدا از بهانه گیریهای غیرسیاسی كودكانه و كدورتهای
نالازم باید این باشد كه كسی كه "مجمع عمومی" را در تقابل با
"سندیكا" مطرح می كند، چه می خواهد بگوید! پشت منطقش چه فلسفه ای
خوابیده است. اگر با مجمع عمومی مخالفتی دارد، باید حداقل بتواند این چهار استدلال
گرایش چپ را رد كند كه ١) مجمع عمومی كارگری كارگر را در سرنوشتش دخالت می دهد، ٢)
برگزاری آن در شرایطی مثل ایران عملی و امكانش بیشر است، ٣) امنیت و ادامه كاری
رهبران و فعالین كارگری را بسیار بیشتر از سندیكا و اتحادیه تضمین می كند، و ٤)
امكان زد و بند پشت پرده با كارفرمایان و همچنین ارعاب نمایندگان كارگران را از
كارفرمایان و دولتشان سلب می كند.
بالاخره برای فعالین گرایش چپ
جنبش كارگری كه اكنون شورا و مجمع عمومی بحث آنها در جنبش كارگری است، مسئله اصلی
این است كه كدام تشكل كارگری می تواند گره ای از معضل بی تشكلی كارگران در این
برهه از تاریخ را بگشاید!؟ قرار بود بحث حول "سندیكا" و
"شورا" و "مجمع عمومی" بتواند راهی نشان بدهد كه چگونه
كارگران دست در دست هم بگذارند و متحدتر ابراز وجود بكنند.
٢٢ ژوئن ٢٠١٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر