جانباختگان کمونیست کومه‌له

سخنان سید ابراهیم علیزاده در مراسم رفیق رحمان نجات، برای جنبش چپ و کمونیستی در ایران و کردستان بسیار نگران کننده بود. او در واقع در این مراسم پرده از پروژه‌ای برداشت که زمزمه‌اش را بسیاری شنیده بودند. در این سخنرانی، جدا از نقل کردن خاطراتی از رفیق رحمان، او کومه‌له را جریانی تعریف کرد که دو هزار و چند صد شهید داده برای مبارزه برای رفع ستم ملی! در این سخنرانی، خورشید دور "ملت کرد" می‌چرخید. به ما سرکوب کردها در ترکیه که با پروسه‌ای دمکراتیک در انتخابات شهرداری‌ها به پیروزی رسیده‌اند، یادآوری کرد. خطر حمله به دولت اقلیم کردستان عراق برجسته شد. به احتمال توطئه‌های آمریکا و ترکیه به روژآوا (کردستان سوریه) اشاره کرد. به کردستان ایران که اگر به کسی بگویند مردم نمی‌توانند با لباس محلی و زبان مادری صحبت کنند، تعجب خواهند کرد، اشاره شد. اینها تمام محتوای سیاسی بحث جدید سید ابراهیم در این مراسم بود.

مبارزه برای رفع ستم ملی، یک مبارزه بسیار برحقی است. اما آن دو هزار و چند صد جانباخته‌ای که رفیق ابراهیم علیزاده به آن اشاره کرد، نه برای مبارزه صرف برای رفع ستم ملی، بلکه برای مبارزه برای سوسیالیسم بود که به کومه‌له پیوسته بودند. واضح است که کمونیستها در مبارزه برای رفع هرگونه ستم و تبعیضی، و از جمله تبعیض بر علیه مردم منتسب به ملیت و قومی شرکت می‌کنند. در مبارزه برای سکولاریسم فعالانه شرکت می‌کنند. برای افزایش دستمزد کارگران فعالانه شرکت می‌کنند. مبارزه برای رفع ستم ملی دیگر سازمان کمونیستی نمی خواهد. می شود یک IRA و PLO مانندی درست کرد که برای رفع ستم ملی مبارزه کند. حزب دمکرات کردستان و پژاک و دفتر ماموستا شیخ عزالدین و ی پ گ و پ ک ک را هم با کمی ارفاق می توان سازمان و احزابی برای مبارزه برای رفع ستم ملی به حساب آورد. ابراهیم علیزاده سعی می کند کومه له را به این سطح تنزل بدهد.

کمونیستها و از جمله آن دو هزار و چند صد جانباخته کومه له، برای سوسیالیسم مبارزه می کنند. برای رفع تبعیضی که به همه تبعیضات دیگر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دامن می‌زند، مبارزه می‌کنند. برای ریشه کن کردن مناسبات سرمایه‌داری و پایه‌ریزی کردن جامعه‌ای بدون کار مزدی. در کردستان ایران از همان اولین اعتراضات خیابانی بر علیه رژیم پهلوی، جنبشی شکل گرفت که خودش را جناح چپ ناسیونالیسم کرد، که دولت کردی و خودمختاری می‌خواهد، تعریف نکرد. جنبشی قوی با بنکه‌ها و شوراهای محلات و کارگاه و کارخانجات که خود را گرایش سوسیالیستی در جامعه تعریف کرد. کومه‌له از دل این جنبش بیرون آمد. آن جنبشی که "دولت کرد" می‌خواست و هم و غمش خودمختاری برای کردستان و آزادی تدریس به زبان مادری و آزادی لباس کردی بود، تشکیلات و حزب خودش را داشت و درست از این سر که کومه‌له یک گرایش سوسیالیستی است و به ناسیونالیسم باج نمی‌دهد، برای فعالیت آن مزاحمت ایجاد می‌کرد. بارها فعالین آن را مورد اذیت و آزار قرار داد و چندین نفر را هم اعدام کرد.

داستانسرائی‌های ابراهیم علیزاده و تاریخ جعل کردن برای هزاران رفیقی که جانشان را در راه مبارزه برای سوسیالیسم، "آزادی، برابری و حکومت کارگری" فدا کردند، زیادی بی‌مزه است. اگر می‌خواهد به کمپ مصطفی هجری و عبدالله مهتدی بپیوندند امر خودش است، اما نمی تواند تاریخ متفاوت کومه‌له را سرمایه هموار کردن این راه بکند. این تاریخ شاهدان زنده زیادی دارد.

۱۲ اوت ۲۰۱۷