روزنامه شرق در گزارشی تحت عنوان "گرانی بیشتر در سفره
فقرا" نوشته است: "اقلامی مانند پیاز، سیب‌زمینی، گوجه و رب گوجه‌فرنگی
که سال‌ها به دلیل ارزان‌قیمت‌بودن در پخت غذاهای ارزان‌قیمت خانوارهای کمتر
برخوردار استفاده می‌شدند، در یک سال گذشته افزایش قیمت بیشتری نسبت به دیگر اقلام
مصرفی خانوارهای ایرانی پیدا کرده‌اند..." در ادامه می‌نویسد قیمت پیاز افزایش
۳۰۶ و سیب
زمینی افزایش ۲۴۱ درصدی نسبت به اردیبهشت سال گذشته داشته اند.
سیب زمینی یکی از نادر مواد غذائی بوده که در طول تاریخ برای
جلوگیری از تلف شدن مردم فقیر از آن استفاده می شده است. از مواد اولیه ای بوده که در غیاب نان و برنج شکم گرسنه را
حداقل سیر می کرده است. بطور مشخص دنیا هر از چند سالی شاهد قحطی ناشی از کمبود
نان می بود و میلیونها نفر در یکی دو سال جانشان را از گرسنگی از دست می دادند که
با ورود سیب زمینی از آمریکا به اروپا و بقیه جاها، از این تلفات قابل پیشگیری تا
حدودی جلوگیری شد. سیب زمینی به اندازه خود انقلاب صنعتی در افزایش و نگه داشتن
جمعیت مورد نیاز شیوه جدید تولید موثر بوده.
از این معرفی کوتاه "سیب زمینی" که بگذریم، جمهوری
اسلامی ابتدا با گران کردن نان و اکنون سیب زمینی، مواد غذائی اولیه ای که بشود
شکم را سیر کرد را هم از توده‌های این جامعه دریغ کرده است. در جمهوری اسلامی دریغ
کردن نان از مردم فقیر سیستماتیک است. از این منظر نیست که قادر به تأمین آن نیستند؛
نان خوردن را از سر مردم زیادی مید انند! یک مفتخور این رژیم به نام رضا اردکانیان،
که وزیر نیرو رژیم است، گفته است "چینی‌ها یک وعده غذا می‌خورند، ما بدعادت
شده‌ایم." احمد جنتی هم در یکی از نماز جمعه‌های تهران در سال ۱۳۹۲ گفته بود که "چه
اشکالی دارد اگر وضع بدتر شد، روزی یک وعده غذا خورده شود."
اما خوردن یک وعده غذا را این جنایتکاران فقط برای توده‌های فقیر
و کارگر می‌خواهند. خودشان نه تنها روزانه سه چهار وعده غذای دهها بار باکیفیت‌تر
از غذای ما کارگران زهرمار می‌کنند، بلکه بعضا برای دسر هم بستنی روطلائی ۴۰۰ هزار تومانی دارند. از ما
می خواهند که "بدعادت" نشویم و با یک وعده غذا سر کنیم، در حالیکه دریافتی
مدیرانی دولتی که زندگی را بر ما کارگران تباه کرده اند ۳ میلیون افزایش یافته
حقوقشان به بیش از ۲۳ میلیون تومان رسیده است! این طیف مدیران تازه جزو پولدارها و
سرمایه داران و روسائی که حقوق و درآمدشان حساب و کتاب ندارد نیستند. می گویند
بحران است، تحریم است و پولی برای پرداخت به کارگران نیست! اما به خودشان ۳ میلیون تومان افزایش
دستمزد می دهند. دزدیها و چپاولهایشان را تشدید می کنند. بار این بحران و تحریمهایی
را که خودشان جامعه را به آن درگیر کرده‌اند، می‌خواهند به گردن کارگران و خانواده
هایشان بگذارند که غذا هم نخورند! جامعه به این قلدری و به این جنایات تازه شان
جواب درخوری خواهد داد. این جانیان اینچنین درباره گرسنگی کشیدن مردم کارگر در این
جامعه حرف می‌زنند برای اینکه یقه‌شان را نگرفته و برای گرسنگی دادن کودکانمان هنوز
به دادگاه نکشیده‌ایم. برای آنکه هنوز حقشان را کف دستشان نگذاشته‌ایم. اما با
اعتراضات گسترده‌ای که جامعه در آن می‌جوشد، طولی نخواهد کشید که جامعه طومار این
رژیم وحشی را برای همیشه در هم بپیچد. این کار اما به اتحاد و تشکل و متحزب شدن ما
کارگران بستگی دارد. راه میانبری وجود ندارد.*
۹ ژوئن ۲۰۱۹
کارگر کمونیست ۵۷۶
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر