در واکنش به دو نوشته من: "خاک مقدس و
منفورترین جنایتکاران" و "خاک مقدس و رژیم جنایتکاران"، سلطانعلی و
هما ارجمند نکاتی نوشته‌اند که بقول فارسی، حرف، حرف می‌آورد. به احترام بحث
سیاسی این رفقا نکاتی را در دفاع از مواضعم می‌نویسم. سلطانعلی می‌نویسد: "توافقات بین
المللی معلوم است که توافق بین دولت‌هاست اما با اینهمه باید
رعایت شوند ... فرض کنیم قدرت سیاسی در ایران همین فردا در دست شما باشد آیا خود
را از این توافقات خارج می‌کنید؟" هما ارجمند سطوح بحث را قاطی کرده
است. می‌نویسد: "اولا خواست بستن سفارتخانههای رژیم را با بمب زدن‌اش نباید قاطی کرد! این
مثل خواست سرنگونی رژیم با حمله نظامی به رژیم از طریق بمب باران کردن ایران است!
ثانیا درک شرایط و دلیل حمله کردن به کونسلگری رژیم مهم است. اسرائیل در حال
انگولک کردن است و میخواهد با ایجاد یک فضای جنگی همه توجه‌ها را از نسل کشی هولناک
در غزه منحرف کند و متحدین‌اش را مصرتر."
توافقات بین المللی
توافقات بین المللی، لزوما، از نظر من مقدس
نیستند و اگر لازم باشد باید مورد تعرض قرار بگیرند. کمونیستها از سراسر دنیا به
اسپانیا برای سرنگونی دولت فاشیستی فرانکو سرازیر شدند. هیچ کمونیستی هم مخالفتی
جدی نکرد. کمونیستها از حمله به هیتلر و پاک کردن این کثافت جانانه حمایت کردند.
از دادن فرمول بمب اتم برای خلاص شدن از هیتلر و نازیسم هم کسی مخالفتی جدی نکرد.
من حمله غرب به طالبان را محکوم نکردم. همان زمان گفتم که حداقل دختران می‌توانند
به مدرسه بروند. حداقل مردم می‌توانند تلویزیون نگاه کنند. اما در عین حال
حمله آمریکا و همپیمانانش به دولت صدام حسین را قاطعانه محکوم کردیم! اینکه یک عده‌ای
از قرن ۶ میلادی به امروز پرتاب شدهاند که فقط و فقط آدم بکشند، هیچ توافقی بین المللی نباید مانع سرنگونی و از بین
بردن آنها بشود. جمهوری اسلامی و طالبان و امثالهم، اگرچه در سال ۲۰۲۴ حکومت می‌کنند
و بعضا اینجا و آنجا سفارتخانه‌ای هم دارند، اما بقول انگلیسی حکومتهای
آناکرونیستیکی هستند که نباید با حکومت سرمایه‌داران، حتی از نوع وحشی‌شان
هم اشتباه گرفته شوند. سفارتخانههای آنها به هدف روابط دیپلماتیک تجاری و
سیاسی و غیره بنا نشده‌اند. آنها مراکزی برای هدایت کشت و کشتار و ناامن
کردن زندگی زنان و مردم عادی در دنیا مشغول کثافتکاری هستند.
بستن سفارتخانههای
رژیم اسلامی و حمله نظامی به ایران
من در همان نوشته اولم گفتم که سفارتخانههای
رژیم اسلامی خاک ایران نیستند که در آن کارگر، زن و کوک و بازنشسته مشغول زندگی،
حتی زیر چکمه‌های خونین رژیم اسلامی زندگی می‌کنند. آین مراکز،
مراکز توطئه و آدمکشی هستند. اگر کسی بمبی زیر آنها بگذارد، کل مردم ستمدیده ایران
برایش دست می‌زنند. به این خاطر می‌گویم که هما ارجمند سطوح بحث را
قاطی می‌کند چرا که زدن سفارتخانههای رژیم و یا بستن آن توسط دولتی
مثل دولت کانادا را حمله نظامی به مردم ایران می‌داند!
تا آنجا که به غزه و موش‌دوانی دول غربی
و اسرائیل و جمهوری اسلامی برمی‌گردد، درست است که هر حرکتی در منطقه به
این موضوع مربوط است، اما در سیاست همه جنب و جوشها به هم مربوط هستند و نمی‌شود جمهوری
اسلامی را بخاطر جنایات دولت نتانیاهو در غزه تبرئه کرد. این بدترین نوع دفاع از
مردم غزه است. بدترین نوع محکوم کردن جنایات ارتش اسرائیل است که هیچگونه سمپاتی‌ای
ایجاد نمی‌کند.
۵ مه ۲۰۲۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر