شاطرزاده، معاون
اقتصادی و بین‌المللی وزیر صنایع و معادن ایران اخیرا گفته است: "در بخش سرمایه
گزاری خارجی امسال بالاترین جذب را طی ١۵ سال گذشته داشته ایم بطوریكه جذب سرمایه
خارجی امسال معادل هشت میلیارد و ششصد میلیون دلار است كه سهم بخش صنعت از این جذب
سرمایه ٨٣ درصد است." (احسن، همینجا دست محكمی برای آقا دكتر بزنید.)
یك سوالی كه هر
كارگری باید جلوی شاطرزاده بگذارد این است كه: "پس سهم ما كارگران
كجاست؟"
قراردادها هنوز
موقت و سفید امضا هستند؛ و قرار است تقریبا كل نیروی كار این جامعه به این موقعیت
پرتاب شود. دستمزدها هنوز سر موقع پرداخت نمی‌گردند و قراری در دستور نیست كه به
این وضعیت رسیدگی شود. اخراج‌ها هنوز در بعد بسیار گسترده صورت می‌گیرند. هنوز
برنامه‌ای برای به اشتغال در آوردن نیروی جوان در دستور نیست. و ...
فرمایشات شاطرزاده
از همان تیپ تبلیغات و پزهای اسلامی است! قبل از اینكه چیزی از موقعیت اقتصادی
جمهوری اسلامی بگوید، دارند رو به همدیگر (جناحهای رژیم) حرف میزنند و تو سر
همدیگر میزنند. در رابطه ایران با كشورهای سرمایه‌گذار، چیز عجیبی عوض نشده. چیزی
رو به بهبودی نگرائیده است. موقعیت جمهوری اسلامی در سطح جهانی، از همان‌جائی كه
ظاهرا باید سرمایه برای سرمایه‌گذاری به ایران وارد شود، بسیار وخیم‌تر از گذشته
است. موقعیت جمهوری اسلامی ابدا از زمان رفسنجانی و خاتمی برای جذب سرمایه های
خارجی بهتر نیست. همین چندی پیش به كنسولگری ایران در اربیل حمله شد و "دیپلمات"های
جمهوری اسلامی را دستگیر كردند. در سخنرانی جورج بوش بار دیگر از سنگ‌اندازی ایران
حرف زده شد. هنوز دارند قطعنامه برای تحریم و غیره بر علیه ایران به تصویب می‌رسانند.
حتی رقیبان اصلی آمریكا، چین و روسیه هم به كارزار مخالفت با ایران پیوسته‌اند.
پزهای نوع شاطرزاده
به درد خودشان می‌خورد. كارگران فقط باید پیشروی كنند. راه دیگری نیست!
(منتشر شده در "انترناسیونال" ١٧٥)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر