خبر
قدرت گیری سریزا، حزب چپ رادیکال یونان، در چشم توده‌های زحمتکش از سراسر دنیا از
مهمترین خبر و واقعه چند دهه اخیر بوده است. صعود به قدرت این حزب یک اتفاق یک شبه
و همانند انتخابات پارلمانی رایج نبود. سریزا هر چه باشد و هر آینده ای در انتظار
شادی کنندگان یونان باشد، یک چیز را همه اذعان می کنند: بازگشت کمونیسم به صحنه
اصلی سیاست! این موضوع را باید در فرصت مناسب دیگری و به تفصیل مورد بحث و بررسی
قرار داد. اما به اختصار هم شده باید به نقش اعتراضات کارگری در همین پروسه اشاره
کرد.
یونان
از سال ۲۰۰۸ که بحران سیاسی آن شدید شد، شاهد دستکم ۳۰ اعتصاب کارگری سراسری مهم
بود. دولتهای راست و چپ احزاب سوسیال دمکرات و دمکراسی نوین هیچگونه نرمش و عقب نشینی‌ای
در برابر این اعتراضات از خود نشان ندادند. سازمان دهندگان این اعتصابات که شروع
آنها اعتراض به کاهش حقوق بازنشستگان بود اما در برابر این مقاومت بورژوازی دلسرد
نشدند و در واقع این اعتصابات کل جامعه را رادیکالیزه کرد. احزاب جناح چپ طبقه
حاکمه (حزب کمونیست یونان و حزب سوسیال دمکرات) نفوذ خود را به مرور زمان در میان
بخش وسیعی از فعالین اتحادیه های کارگری، که پایگاه اصلی دو حزب نامبرده بودند از
دست دادند و این فعالین به حزب سریزا روی آوردند. قدرتگیری سریزا حاصل فعالیتهای
عظیم همین فعالین جنبشهای اعتراضی و از همه مهمتر فعالین جنبش کارگری بود.
و
البته که درس‌های قدرتگیری چپ رادیکال متحزب یونان، باید الگوئی برای فعالین جنبش
کارگری ایران نیز باشد.
منتشر
شده در ژورنال چهارشنبه ۴ فوریه ۲۰١۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر