هر کسی که وضعیت سیاسی یونان در یک دهه گذشته را، که به
قدرت گیری حزب سریزا منجر شد دنبال کرده باشد، می داند که جامعه پر بود از
اعتراضات و اعتصابات عمومی کارگری که در ادامه این موقعیت سیاسی بود که حزب سریزا
قدرت گرفت. کارگران برای یک مدت نسبتا کوتاهی به امید اینکه حزبی چپ، که نسبت به
احزاب چپ دیگری که در جامعه تا آن زمان مطرح بودند، متفاوت است و مطالباتی را مطرح
می کند که کارگران به خودشان مربوط می دیدند، خیابانها را ترک کردند. اما با، عملا،
تجربه کردن ادامه برنامه های ریاضتی توسط دولت سریزا هم، کارگران بار دیگر به
خیابانها برگشته اند. در همین چند روز گذشته اخبار اعتراضات کارگران راه آهن به
خصوصی سازی، کارگران و کارمندان یک شبکه تلویزیونی به بیکاری سازی، کارکنان تعدادی
از موزه‌ها به عدم پرداخت دستمزدها، کارگران معادن طلا به تخریب محیط زیست و غیره
خشم کارگران یونان را بار دیگر به نمایش گذاشتند. دولت سریزا به کارگران ثابت کرد کارگران
فقط با قدرت اعتراض و اعتصابات است که می توانند حقوق خود را بگیرند. کارگر نباید
انتظار بهبود وضعیتش را از پارلمانها داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر