معلمان
و دیگر کارکنان عضو "اتحادیه معلمان سیاتل" روز ۹ سپتامبر در یک رأی
گیری کم سابقه به اتفاق آرا به اعتصاب رأی دادند. ما هر روز درباره اعتصابی
"کامنت" نمی‌نویسیم؛ اما اعتصاب معلمان سیاتل از جهاتی منحصر بفرد است.
گزارشات حکایت از این دارند که دستمزد اعضای این اتحادیه در ۶ سال گذشته افزایش
نیافته است. مطالبات معلمان نه تنها افزایش دستمزد و مسائل به اصطلاح صرف صنفی را
دربر می گیرد، بلکه مسائل اجتماعی مربوط به شاگردان و خانواده‌هایشان، از جمله
ریشه کن کردن راسیسم ضمنی که در دم و دستگاه آموزشی و آموزش و پرورش استان ریشه
دارد را نیز برجسته کرده و جامعه را حول اینگونه مسائل اجتماعی دور اعتراض خودشان
بسیج کرده. یکی از فعالین جنبش اعتراضی معلمان گفته است که هرگز در این اتحادیه
فضائی به این اندازه متفاوت و میلیتانت ندیده است. می‌گوید کار و فعالیت چند سال
گذشته آنها از اینکه بالاخره اتحادیه را از یک نهاد بسته و در خود به اتحادیه‌ای
که مسائل اجتماعی را برجسته کند، میوه داده است.
یکی
دیگر از معلمان می‌گوید تناقض بین کارگران و کارفرمایان در مرکز ثقل جامعه ماست.
می‌گوید این ایده که کارگران و سرمایه‌داران منافع مشترکی دارند و اگر با هم راه
بیایند هر دو کمپ از آن سود خواهند برد، حرف چرتی بیش نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر