بیانیه
"شورای مرکزی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور" به تاریخ "شهریور
۱۳۹۴" درباره بازداشت فعالان معلمان، گرچه از نارسائی های مهمی که در بیانیه
های پیشین تشکل‌های معلمان آمده بودند رنج می برد، اما یک گام بسیار مهم در
سمتگیری به نظر من درست این تشکل‌ها و مبارزه معلمان است. همین "شورای
..." دو سه ماه پیش بیانیه‌ای منتشر کرد که صدای اعتراض همه را در آورد، طوری
که تعداد زیادی از درون خود همین تشکل‌ها مجبور شدند دست به قلم ببرند و نکاتی را
توضیح بدهند. آن بیانیه و بیانیه های پیش از آن هم با هزار و یک زبان به دولت
اطمینان می دادند که کار و اعتراضشان "صنفی" است و اطمینان می دادند که
هر کسی که طور دیگری عمل کند را از صف اعتراض بیرون خواهند کرد. اما در بیانیه
اخیر به دولت می گوید دولت "امنیتی" که با مطالبات معلمان "برخورد
امنیتی" می کند. "شورائی" که سعی می کرد همه چیز را در مطالبات
بقول خودش "صنفی" خلاصه کند، در این آخرین بیانیه‌اش یکسری از "مشکلات
سیاسی" مثل "فرهنگ امنیتی"، "خصوصی سازی" "محروم
کردن کودکان از حق تحصیل رایگان و با کیفیت" و غیره را لیست کرده است. مطرح کردن
مسائلی که بیخبرترین فرد در آن جامعه هم متوجه آنها شده است گام مثبتی است که توجه
همه را به خود جلب می کند. تشکل‌های موجود معلمان را در چشم جامعه جدی می کند که
به خودش مثل اتحادیه سبزی فروشان نمی گرد!
این
بیانیه همچنین بطور ضمنی از این می گوید که صبرش سر آمده و در چارچوب قانون نمی
مانند. به معلمان می گوید که به وعده های دروغین مسئولین دولتی دل نبندند. قول می
دهد که ارعاب و فشار به معلمان باعث سکوت آنها نخواهد شد. مهمتر اینکه بخشی از
مطالبات خانواده های دانش آموزان مثل "تامین عدالت آموزشی و امکانات روزآمد
برای دانش آموزان سراسر کشور و پایان دادن به خصوصی سازی مراکز آموزشی" را
نیز منعکس کرده است.
گفتم
که این بیانیه گام مثبتی است در مسیری که تشکل‌های معلمان را قوی خواهد کرد که
معلمان می توانند به آن امیدوار شوند. اما این تشکل‌ها هنوز احتیاج به آن دارند که
فشارهای بیشتری را به رژیم بر سر آزادی معلمان زندانی، ایجاد فضای رعب و وحشت بر
معلمان، و دیگر مطالبات معلمان و جامعه، که بخشی از آنها در بیانیه مزبور آمده اند
بیشتر کند. این تنها راه جلوی جنبشهای اعتراضی است که با رژیمی هار که حرف حساب حالیش
نیست، طرف است.
۲۱
سپتامبر ۲۰۱۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر