اعتصاب در مشاغلی که مستقیما با سلامتی دیگران سر و کار
دارند مثل پزشکان، آتش نشان‌ها، پرستاران، کارگران و کارمندان خط تلفن اورژانس ١١٨
و دیگر مشاغل این تیپی، گاها می‌تواند به یک موضوع حاد در جامعه تبدیل شود. دلایل
حساسیت جامعه نسبت به اعتصاب در این بخشها روشن است اما سئوال این است که در چنین
مواقعی چه کسی مقصر است؟
سایت روزنامه دست راستی dailymail
انگلیس درباره اعتصاب پزشکان در این کشور و در چند مطلبی که اخیرا به این موضوع
اختصاص داده سعی کرده افکار عمومی را بر علیه اعتصابیون و انجمن آنها (BMA) تحریک کند. به اعضای هیأت مدیره این انجمن حمله کرده که "مشتی چپی ضد
آستریتی (ریاضت اقتصادی) هستند که با اعتصاب و به خطر انداختن سلامتی شهروندان اهداف
سیاسی خود را پیش می‌برند".
موضع "دیلی میل" بیش از حد نخ نماست که کسی
بخواهد آن را افشا کند. اما، همچنانکه بالاتر اشاره کردم، در چنین مواقعی بطور
واقعی سلامتی یکسری از آدم‌ها با مخاطرات جدی روبرو می‌شود. معنای ساده ریاضت
اقتصادی یعنی کاهش دستمزد و بیمه، کاهش خدمات، بیکار کردن پرسنل یک بخش و مجبور
کردن بخش دیگر برای انجام کار پرسنل بیکار شده، طولانی شدن زمان انتظار برای دیدن
متخصصین و غیره. اگر کسی بر علیه این سیاست اعتصاب کند، جامعه باید از اعتصاب آنها
حمایت کند، همچنانکه، به گفته سایت روزنامه Independent دو
سوم جامعه انگلیس از اعتصاب پزشکان مزبور حمایت کرده است. جامعه برای بالا بردن
سطح کیفیت خدمات و رفاه عمومی، اتفاقا باید از اینگونه اعتصابها بیشترین حمایت را
بکند! اعتصاب در این مشاغل مستقیما به نفع کل جامعه است، چرا که فشار بیش از حد به
مثلا پزشکان و پرستاران، کیفیت خدمات آنها را پائین می‌آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر