به نقل از خبرگزاری های جمهوری اسلامی “از ۱۶ کارگر جان باخته متروپل تنها ۵
نفر بیمه بودند”.
درباره شمار کارگرانی که در لحظه رخداد این فاجعه در متروپل بودند آمار دقیقی
منتشر نشده است. در شبکه‌های اجتماعی پس از این واقعه پست‌هایی در مورد ده‌ها
کارگری که در لحظه فروریختن ساختمان مشغول خوردن ناهار بوده‌اند یا در طبقات منفی
متروپل مشغول کار بوده‌اند، منتشر شده است. اکثر این کارگران نه قرارداد داشتند و
نه بیمه.
کارگر را بدون قرارداد و بدون بیمه با کمترین
دستمزد به کار خطرناک مجبور کردن جنایت است. اما کارگر را بدون قرارداد و بدون
بیمه به کار گرفتن یعنی شانه خالی کردن کارفرما از زیر بار هرگونه مسئولیتی در قبال حق
کارگر، در قبال ایمنی کار و در نتیجه در قبال ساختمان ناامنی را که روی هم می‌چیند
هم در می‌رود و عملا با جان انسانها بازی می‌کند. بعلاوه اینها کارفرماهایی هستند که
تماما از طرف دولت حمایت می‌شوند.
بیش از چهل سال است که جمهوری اسلامی جامعه را با چنین جنایاتی روبرو کرده و سعی کرده آن را عادی جلوه دهد. اما جامعه به جنایت عادت نمی‌کند. اعتراضات، حمایت‌ها و همبستگی‌هایی را که فاجعه متروپل به دنبال داشت، جمهوری اسلامی را یک گام دیگر به سرنگونی نزدیک کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر