خروش عظیم تودههای عاصی، بخصوص جوانان و بخصوص
زنان جوان، رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون خواهد کرد. همه شواهد این را نوید میدهند.
مطالبه این انقلاب سرنگونی جمهوری اسلامی است که در آزادی زن خلاصه شده است. این
انقلاب هم، مثل همه انقلابات دیگر، ناخالصیهای زیادی دارد. در میان قهرمانان
اولیه انقلابات معمولا آدمهای هستند که تا چند روز قبلتر از شعله ور شدن آتش
انقلاب، یا با جناحی از هیأت حاکمه بودند، یا هم در بیرون از هیأت حاکمه انتقادات
نیمبندی داشتند، یا سلبریتی و ورزشکاران و هنرمندانی هستند که مطالباتشان خیلی
عمیق نیست؛ و یا هم واقعا در حاشیه اتفاقات بودند. شاخص و خصلت اصلی هیچ انقلابی
را نمیتوان با رهبران اولیه آن توضیح داد.
انقلابات برای سرنگونی روبناهای سیاسی رخ میدهند.
انقلاب اکتبر در ادامه سرنگونی یک زیربنای سیاسی بود و فونکسیون آن، یعنی فونکسیون
انقلابات کارگری، با فونکسیون انقلابات برای زیر و رو کردن مناسبات سیاسی روبنائی
کاملا متفاوت است. سرنگون کردن آن مناسبات سیاسی خود گام اولیهای است برای انقلاب
کارگری. برای زیر و رو کردن مناسبات ظالمانه اقتصادی. اتفاقا انقلابات همگانی برای
سرنگون کردن یک حکومت مشخص، در عین حالی که جناحی از طبقه حاکمه را سرنگون میکند،
اما خود یک زورآزمائی و صف آرائی هست بین احزاب طبقات در جامعه. در پروسه این
انقلاب است که یکی از این احزاب دست بالا پیدا میکند. منتها احزاب سیاسی عاقل و
بالغ، از سرنگون کردن حکومتی که ماشین کشتار را در دست دارد، غافل نمیمانند و قبل
از سرنگون کردن آن ماشین، اپوزیسیون همدیگر نمیشوند.
انقلاب از کنده شدن بخشهایی از هیأت حاکمه ناراحت
نمیشود. انقلاب از پیوستن هر چه بیشتر مردم به صف خود نگران نمیشود. انقلابیون
از به میدان آوردن تودههای وسیعتر، چه از جانب شخصیتهای طبقه کارگر باشند و چه از
جانب شخصیتهای طبقه سرمایه دار، زانوی غم بغل نمیکنند. انقلاب یک پروسه است. در
این پروسه شخصیتهایی حاشیهای میشوند و شخصیتهایی جایگاه ویژهای پیدا میکنند.
عدهای شروع کردهاند به انقلاب کردن بر علیه حامد اسماعیلیون، گلشیفه فراهانی و
یا امثال مسیح علینژاد. اینها بازی با انقلابی است که دارد دور میگیرد. نمیدانم
در پروسه این انقلاب، چه کسی از چه گرایش و طبقهای زودتر حاشیهای میشود، اما آن
عدهای که با انقلاب بازی میکنند، اولین قربانیان این پروسه هستند.
۲۱ اکتبر ۲۰۲۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر