روز ١٢ نوامبر ٢٠١٣ خبری مبنی
بر پایان یك جلسه اضطراری چهار روزه دولت چین برای ایجاد "كمیته امنیت
ملی" برای مقابله با اعتراضات روبه رشد در این كشور، در رسانه های غربی پخش
شد. در همین رابطه آمده است كه چین سالانه شاهد هزاران اعتراض وسیع توده ای است كه
قریب به اتفاق آنها حول وضعیت بد اقتصادی و فساد اداری شكل می گیرند. این اعتراضات
تا همینجا هم باعث افزایش ٢٠ درصدی دستمزدها شده است. تعدادی از شركتهای بزرگ كه
به دنبال كارگر ارزان و سركوب شده چینی راهی آن كشور شده بودند، بار و بنه را بسته
و به كشورهای به اصطلاح خودشان امن‌تر كوچ کردند. از جمله این شركتها، شركت بزرگ
فاكس كان (Foxconn) است كه تولید خود را به
ویتنام منتقل كرده است.
انترناسیونال بخوانیم!
باید اقرار كنم كه درباره
وضعیت سیاسی چین و بخصوص وضعیت سیاسی اقتصادی و اجتماعی ای كه در همه جای دنیا به
واكنشهای توده ای، چه پاسیو و چه تند و اعتراضی، دامن می زند، چیز زیادی نمی دانم.
بیشتر مطالبی را كه از چین دنبال كرده ام چنین تصویری را منعكس می كنند كه از آنجا
كه تحت نام "كمونیسم" یك جامعه یك و خرده ای میلیارد نفری را به جهنمی
برای بخش عمده این مملكت تبدیل كرده اند، كارگران و جوانانی كه اعتراض می كنند،
خواهان خلاصی از این وضعیت هستند و تبلیغات غربی آنها را به طرف دمكراسی خواهی سوق
داده است. اما در لابلای خبر مربوط به جلسه اضطراری ایجاد "كمیته امنیت
ملی" خبری بیشتر از دیگر موضوعات توجه ام را بخود جلب كرد. یكی از اعتراضات
اخیر، كه صبح روز دوشنبه ١١ نوامبر و در میان چندین اعتراض دیگر و به مناسبت همین
جلسه اضطراری صورت گرفته، تجمع حدود هزار نفره جلوی ایستگاه جنوبی راه آهن پكن
بود. در این اعتراض معترضین شعارهای بر علیه فساد اقتصادی و سیاسی سر می دهند و
سرود انترناسیونال می خوانند! البته كه برای كشوری كه جمعیتی بیشتر از ١٣٠٠ میلیون
نفر دارد، تجمع ١٠٠٠ نفر چیز عجیبی نباید باشد، اما آخرین باری كه ما خبر از یك
چنین تجمع و اعتراضی را از چین شنیدیم، كی بود!؟
١٦ نوامبر ٢٠١٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر