طاهر احمدزاده شخصیت یک جنبش ارتجاعی – اسلامی بود!

با مرگ طاهر احمدزاده، که پدر سه کمونیست اعدام شده است، بار دیگر معلوم شد که بورژوازی برای کسب اعتبار برای جنبشهای ارتجاعی، از هیچگونه ترفندی کوتاهی نمی کند. و ما هم چقدر ساده لوحانه به دام اینگونه ترفندها می افتیم!

طاهر احمدزاده پدر سه کمونیست اعدام شده بود. فرزند دیگرش، مستوره احمدزاده، برای یک دوره طولانی یک فعال سیاسی کمونیست بود. طاهر احمدزاده هم در دوره رژیم پهلوی و هم در دوره رژیم جمهوری اسلامی سالها از عمرش را در زندان گذراند. جنایتکاران جمهوری اسلامی کلی او را اذیت و آزار دادند.

طاهر احمدزاده اما یک "ملی – مذهبی" بود. استاندار خراسان در دولت مهدی بازرگان بود. به گفته ویکی‌پدیا و نوشته های دیگری که به مناسبت مرگ ایشان منتشر شده اند، از همراهان و همفکران محمدتقی شریعتی و علی شریعی بود. از فعالان جبهه ملی بود. ویکی‌پدیا می نویسد: "احمدزاده در مراسم بزرگداشت طالقانی گفته بود: "پدر طالقانی مظهر مبارزه ضد استعمار و استثمار بود. مسیر طالقانی مسیر امام و انقلاب ما است. خواهران و برادران، هر ثانیه از عمر امام را مغتنم بشماریم و پایه‌های انقلاب اسلامی خود را تحکیم بخشیم. ... ای امام، ای رهبر انقلاب، ای امام مستضعفین، تو ای امام به اتکاء خلق مستضعف خود پاسخ شنیدی انقلاب در انقلاب را آغاز کن ..."

طاهر احمدزاده شخصیت یک جنبش ارتجاعی و کاملا ضدکمونیستی بود. مسئله ابدا خود طاهر احمدزاده نیست. یک آدم ۹۶ ساله را ما که اینجا نمی خواهیم فلک کنیم. بحث بر سر شخصیت یک جنبش کاملا ارتجاعی است که با وجود حزب توده، سازمان چریکهای فدائی خلق، مجاهدین خلق، پیکار، راه کارگر، کومه له، رزمندگان و غیره و غیره، او هیچکدام از این جریانات نسبتا مترقی را انتخاب نکرد و یک فعال بسیار پشتکار جبهه ملی و ارتجاع اسلامی شد. طاهر احمدزاده در مصاحبه اش با "شهروند امروز" می گوید که در دوره استانداری اش از نفوذ اجتماعی خود استفاده کرده و توده های بی خانمانی که مساکن متعلق به بانک ملی را مصادره کرده بودند، قانع کرد که این مساکن را به این بانک برگرداند. او در دوره اعتصاب رفتگران مشهد، باز با بهره گرفتن از نفوذ اجتماعی خود، خود و دیگر کارمندان استانداری شروع به جارو کردن خیابانها کردند و اعتصاب رفتگران شهر مشهد را اینگونه به شکست کشاندند. طاهر احمدزاده در همان مصاحبه شهروند امروز، هزار بار از خمینی، شریعتی پدر و پسر، مصدق، بازرگان، بهشتی، خامنه ای، طالقانی و دیگر جانوران اسلامی به نیکی یاد می کند، اما حتی یکبار هم اسمی از فرزندان اعدامی اش نمی آورد!

یاد کردن از طاهر احمدزاده، نه یاد کردن از والدین مسلمانی است که چندین فرزندشان را زیر شکنجه‌های ساواک و ساواما از دست داده اند، بلکه یاد کردن از شخصیت یک جنبش ارتجاعی اسلامی است که دستشان تا به آرنج در خون کمونیستها و کارگران است.

حتما طاهر احمدزاده از بسیاری از شخصیتهای مخوف جنبش اسلامی انسان تر بوده. حتما او با پسرانش که کمونیست بودند رابطه ای بهتر از یزدی و ملاحسنی داشته که فرزندانشان را به لاجوردی سپردند که اعدام کنند. با همه اینها، او یک فعال سیاسی جنبشی بود که به گفته خودش برگزاری مراسم شریعتی ها به سازماندهی ایشان صورت می گرفته.

با این همه باز تأکید می کنم که طاهر احمدزاده اینجا مورد اعتراض من نیست. اعتراض من به برجسته کردن شخصیت یک جنبش کثیف ارتجاعی اسلامی است.

۳ دسامبر ۲۰۱۷

***

روز ۱ دسامبر یادداشت زیر را نوشتم که از جانب دوستانی که فکر می کنند شاگردان لنین و منصور حکمت هستند، کلی مورد حمله قرار گرفتم که شما کینه دارید؟! بی انصاف هستید. طاهر احمدزاده با طالقانی فرق می کند و غیره. حقیقا من را به یک موضع دفاعی انداختند که مجبور شدم نوشته بالا را در تکمیل یادداشت زیر بنویسم.

((در اخبار امروز آمده است که طاهر احمدزاده فوت کرده است. ایشان پدر مسعود احمدزاده بود که یکی از بنیانگذاران سازمان چریکهای فدای خلق بود. ۲ فرزند دیگر وی، مجتبی و مجید احمدزاده، یکی‌ زمان شاه و دیگری در جمهوری اسلامی اعدام شدند. کم آخوند و ملی‌ - مذهبی‌ای که فرزندانشان را رژیم اسلامی اعدام کرد نداریم: ملا غلامرضا حسنی، محمد یزدی، طالقانی، و غیره.

طاهر احمدزاده خودش یک ملی‌ - مذهبی بود. از طرفداران مصدق. کسی‌ مثل مهدی بازرگان که پدر پوران بازرگان بود. یا منتظری، یزدی و یا دیگر ملی‌-مذهبی ها. تسلیت بازی و شیعه گری که یکسری از سازمان‌های چپ ایرانی‌ به راه انداخته اند، مشمئز کننده است. ظاهرا به خاطر "شهیدان" احمدزاده این بساط راه اندازی شده، اما غش و ضعف برای اسلام و اسلامی هاست. همان غش و ضعفی که برای طالقانی و منتظری راه انداختند.))