به دنبال آتش سوزی در کنسرتی در بخارست در روز ٣١ اکتبر
٢٠١٥ که منجر به کشته شدن بیش از ٥٠ نفر و آسیب دیدن شدید بیش از ٢٠٠ نفر شد، توده‌های
وسیعی در شهرهای رومانی و بخصوص در بخارست دست به اعتراض زدند و خواهان استعفای
نخست وزیر و شهردار بخارست شدند. شهردار را نمی‌دانم، اما تقریبا به یقین می‌توان
گفت که نخست وزیر در این آتش سوزی دستی نداشته. اما در رومانی هم، مثل بسیاری از
کشورهایی که مشکلات اجتماعی تلنبار شده‌اند، اعتراضات رئیس اصلی دولت را نشانه
گرفت. منتها در مطالبه استعفای نخست وزیر و عدم قبول رئیس دیگری برای دولت از حزب
همان نخست وزیر، مطالبه اصلی تظاهرات کنندگان افتادن ریاست پارلمان به فردی از حزب
مخالف بود. ٢٦ سال پیش بود که توده‌های عاصی از دست دولت مستبد چائوشسکو به
خیابانها ریختند و او را سرنگون کردند.
سئوال این است که عنصر غایب در این اعتراضات چیست؟ چرا توده‌های
عاصی که به خیابان می‌آیند و خشمشان جاری می‌شود، مطالباتشان به برسر کار آوردن
کسانی مثل همان چائوشسکو محدود می شود؟ چائوشسکو را سرنگون کردند و رهبرانی را سر
کار آوردند که امروز خواهان سرنگونی آنها شده اند، اما می خواهند قدرت را به دست
همان رهبران، از حزب دیگری بسپارند!
به نظر من آن عنصر غایب، حزبی با پلاتفرم و آلترناتیو دیگری
است. آلترناتیوی که نه تنها بر فساد نقطه پایانی می‌گذارد، بلکه نطقه عزیمتش رفاه
و رفع تبعیض باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر