ایلنا گوشه هائی از سخنان علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه
جمهوری اسلامی در کهگیلویه و بویر احمد را منعکس کرده که بقول جوانمیر مرادی
فقط "چاپلوسی" است و هیچ! او به
روستائی بودن خود و رئیس جمهورش اشاره می کند و بطور ضمنی در صحبتهایش اشاره می
کند که چگونه نظامش دمار از زندگی روستائی و غیرروستائی را در این کشور در آورده. به
وضعیت اشتغال اشاره می‌کند که "وزیر بیکاران است". و راه حلش هم: "تلاش‌های
مستمر و متعددی را برای ایجاد فرصت‌های شغلی بکار بسته و خواهیم بست". به
ناامنی شغلی اشاره می‌کند که "٩٠ درصد کارگران قرارداد موقت دارند". و راه
حلش هم: "به کارگران قول می‌دهم که تمام تلاش خود را برای اصلاح این وضعیت و
مقابله با ناامنی شغلی کارگران بکار گیرم". اعتراف می کند که "توسعه
خمینی، خامنه‌ای و روحانی کارگران را له کرده است". جواب ایشان: "این
وضعیت را قبول نداشته و همواره بر احترام گذاشتن به قدر و منزلت کارگران تأکید
دارد." به عدم پرداخت دستمزد و مزایای کارگران اشاره می‌کند: "چهار هزار
کارگر نفت و گاز گچساران فعال هستند که حقوق آنها به نحو شایسته‌ای پرداخت نمی‌شود".
جواب ایشان هم: "تنها راه‌حل رفع مشکل در این زمینه تغییر در برخی از بخشنامه‌ها
و آئین نامه‌ها است". به وضعیت دستمزد کارگران اعتراف می کند که "در سال‌های
گذشته کمتر از حتی تورم دستکاری شده خودشان بوده و جوابش هم اینست: "قول می
دهم نگذارم میزان دستمزد سال ٩٥ کمتر از نرخ تورم تعیین شود."
هیچ وزیر و رئیس جمهوری در جمهوری اسلامی کمتر از این قول و
قرارها را به کارگران نداده. می توان با فاکت نشان داد که بیشتر از این هم قول
داده اند. کارگران اما حقوقشان را نه با قول و قرار، بلکه با فاکت می خواهند.
تضمین قول و قرار برای کارگر، تشکل کارگری است، که سرکوب این تشکل‌ها از "خدمات" اصلی
جمهوری اسلامی است.
(از "کامنتهای کارگری" شماره ۳۹۰ "کارگر
کمونیست")
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر