خبر
احتمال اعدام زینب جلالیان این روزها جامعه را فراگرفته است. كمپینهای زیادی برای
دفاع از آزادی ایشان و همچنین مبارزه برای از بین بردن مجازات اعدام علی العموم با
قدرت در جریان است. مبارزه برای از بین بردن مجازات اعدام در حول و حوش سر زبان
افتادن احتمال خبر اعدام كسانی حاد می شود كه گرچه طبیعی به نظر می رسد، اما جای
تأسف دارد. بهرحال به این موضوع باید در جای دیگری به تشریح پرداخت و نكات لازم را
به بحث و بررسی گذاشت. منتها در این یادداشت كوتاه می خواهم به جنب و جوش قوم
پرستان در حول و حوش خبر اعدام زینب جلالیان چند نكته بگویم. چند موضوع مهم را باید
در این مورد در نظر گرفت كه هیچ كدام از آنها ربطی به جایگاه تولد و عضویت فرد در
نهاد و حزب مشخصی ندارند. ابتدا خود مسئله اعدام است كه قبل از هر چیزی موضوع
گرفتن جان انسانی توسط دولت خاصی و آنهم عمدا در میان می باشد. هر انسان شریفی
بدون اینكه محل تولد و یا وابستگی حزبی زینب جلالیان را مد نظر داشته باشد، به
صدور حكم اعدام ایشان اعتراض دارد؛ به صرف اینكه دولت جمهوری اسلامی قصد دارد جان
كس دیگری را بگیرد. نكته مهم دیگر اینكه هر انسانی كه وارد عرصه سیاست بشود،
بالاخره با حزب و جریانی فعالیت می كند. اینكه زینب جلالیان و یا هر كس دیگری را
در رابطه با عضویت با چه جریانی دستگیر كرده اند، در دفاع از آزادی بیان ایشان
موضوعی فرعی است. اگر كسی فقط زمانی از آزادیهای سیاسی دفاع كند كه فعالیت سیاسی
فرد درگیر به طبع وی باشد، دفاعی از آزادی سیاسی نكرده است؛ بلكه دفاع از هم نظر
خود كرده است.
گفتم
كه قوم پرستان در كردستان ایران به جنب و جوش افتاده و درباره احتمال اعدام زینب
جلالیان به شیوه خود كارها و اقداماتی را در دستور گذاشته اند. به نظر من قوم
پرستان كردستان ایران ابتدا باید با چند نكته ای كه روبرویشان هست، تسویه حساب
بكنند. اولا آیا این جماعت با مسئله اعدام مشكل دارند یا نه؟ اگر این موضوع را یك
حكم غیرانسانی می دانند، لطفا رسما بگویند كه درباره اظهارات ملا عبدالله حسن زاده
كه چندی پیش از مجازات اعدام دفاع كرد، چه موضعی را اتخاذ كرده اند؟ دوم اینكه آیا
این جماعت از اعدام تعداد زیادی انسان در جمهوری اسلامی كه تحت عنوان قاچاقچی مواد
مخدر و غیره اعدام می شوند، تا بحال حرفی زده و اعتراضی كرده اند؟ سوم اینكه چرا این
جماعت با اعدام افراد سیاسی غیركرد نسبتا جانب بی طرفی را اتخاذ می كنند؟
تا
دریافت جوابی از جانب این جماعت، اجازه بدهید كه نظر خودم را درباره این جریانات
در خصوص سیاست و نتیجتا اعدامهای سیاسی بگویم. تا آنجا كه به ناسیونالیسم كرد برمی
گردد، مسئله اساسا نه بر سر كم كردن مشقات زندگی مردم كرد زبان كردستان ایران است؛
بلكه بر سر سهیم شدن در قدرت است كه ما بارها در این باره حرف زده ایم. در خصوص
اعدام زندانیان سیاسی كرد زبان دیدیم كه مسئله اصلی برای جریانات و افراد قوم پرست
نه دفاع از آزادی سیاسی و اعتراض به مجازات اعدام بوده، بلكه در این خصوص سعی كرده
اند كه اجندای «كردیت» و «ملت كرد تحت ستم» از منظر خود را به پیش ببرند و بقول
معروف اعدامها را پله ای برای رسیدن به اجندای خود كرده اند. از زبان یكی از كهنه
كارترین سیاسیون این طیف، ملا عبدالله حسن زاده، شنیدیم كه از نظر ایشان لغو
مجازات اعدام به ناآرامی و ناامنی در جامعه دامن می زند. این همان نظر سران جمهوری
اسلامی است. تا آنجا كه به ناسیونالیستهای دیگری كه در نهادهای اسلامی مثل حزب
مشاركت و مجاهدین انقلاب اسلامی و غیره هم برمی گردد، اینها بهرحال خود كسانی
بودند كه در اعدامهای زیادی دست داشته اند و كارنامه سیاهی را زیر بغل حمل می كنند.
تمام كسانی كه در سرپا ماندن دنیای جهل و سرمایه شریك هستند، چه در حزب دمكرات
كردستان باشند و چه زائده های جمهوری اسلامی، مجبورند كه به شیوه های ضدانسانی
حكومت كردن پناه بیاورند و اعدام و دفاع از مجازات اعدام فقط یك عرصه از آن است.
٥ ژوئیه ٢٠١٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر