جامعه ای كه می خواهد سر به تن رژیم اسلامی نباشد

من برنامه ١١ آوریل ٢٠١٤، پخش زنده كانال جدید را ندیدم، اما از گزارش كوتاهی كه به دست برنامه سازان این تلویزیون رسید و من هم جزو آنها بودم، نكات بسیار مهمی و بخصوص در حول و حوش اول ماه مه، مطرح شده بودند. در بخشی از این گزارش آمده است: "کارگر دیگری گفت شما باید خودتان را باور کنید. موقعیت حزب کمونیست کارگری الآن خیلی خوب است. باید به مردم فراخوان دهید. باید به مردم حکم کنید که بروند در تظاهرات روز جهانی کارگر شرکت کنند." و در بخش دیگری "خانمی روی خط آمد و گفت: ما یارانه نمی خواهیم ما آزادی میخواهیم. من میخواهم مثل تو لباس بپوشم؛ نمی خواهم چادر سرم. کنم میخواهم موهام رو کوتاه کنم."

این جامعه پر است از رهبران و فعالین و معترضینی مثل آن خانم و آن كارگر! مملوست از كسانی كه می خواهند سر به تن این رژیم زن كش، این رژیم فقر و فلاكت نباشد!

اما این در عین حال یك واقعیت است كه ما موقعیت خودمان را نمی شناسیم. هنوز به خودمان باور نداریم. دیگران این را می بینند و متأسفانه ما هنوز ندیده ایم. نمی دانیم كه در آن جامعه دیگر دهه ٦٠ گذشته است! نسلی كه امروز رژیم را به چالش كشیده، آن دختری كه نمی خواهد روسری سرش باشد، آن كارگری كه می داند ما قدرت خودمان را نمی شناسیم، از نسلی هستند كه قدرت قدرتی رژیم را از زبان ما سیاسی كاران دهه ٦٠ می شنوند. ما روحیه مردم در آن جامعه را آنچنان كه هست نمی شناسیم. این اول مه باید نه تنها یك و یا دو و سه گام جلو برویم، بلكه باید با روحیه جامعه جلو برویم كه مصمم است این رژیم فقر و ضد انسانی را بیاندازد.

١١ آوریل ٢٠١٤