جنبش کارگری آمریکا؛ یادآوری یک واقعه مهم

رئیس "فدراسیون کار آمریکا"، ریچارد ترامکا روز دوشنبه ۲۳ فوریه در گردهمائی زمستانی شورای مرکزی این فدراسیون درباره به اصطلاح تلاش این نهاد برای افزایش دستمزد گفت که معیار حمایت فدراسیون کار آمریکا از کاندیدهای انتخاباتی سال ۲۰۱۶ این خواهد بود که: "برای افزایش دستمزد چه طرحی دارید؟" الیس گولد در ۱۹ فوریه ۲۰۱۵ گزارش مفصلی درباره وضع دستمزدها در آمریکا می نویسد که سال ۲۰۱۴ شاهد ۳۵ مین سال پی در پی رکود دستمزد کارگران آمریکا بود.(۱)

اما اجازه بدهید به پیشنهادات تاریخا منسوخ ترامکا برگردیم. او می خواهد منابع مالی عظیم از درآمد حق عضویت اعضای اتحادیه ها را در اختیار کمپین کاندیداهای ریاست جمهوری و کنگره و سنای آمریکا بگذارد، وبرای توجیه این سیاست مجبور است به همان دلائل نخ نما و منسوخ گذشته آویزان شود!

جنبش کارگری آمریکا عملا به این نتیجه رسیده است که وعده های کمپین انتخاباتی احزاب وال استریت دروغ‌های بی مزه‌ای بیش نیستند. مزخرف تراز آن،  این است که گاها منابع مالی این اتحادیه ها خرج کمپین ضدکارگری‌ترین عناصر می شود. برای مثال در کمپین انتخابات سال ۲۰۱۳ – ۲۰۱۴ استانداری‌ها، اسکات واکر، که ضدکارگرترین فرماندار در آمریکا است و "انقلاب در مقیاس کوچکتر"(۲) در سال ۲۰۱۱ بر علیه او اتفاق افتاد، اتحادیه‌ها ۸۳ هزار دلار کمک مالی به انتخاب شدن ایشان کردند!(۳) این موضوع را فعلا اینجا دنبال نمی کنیم.

اما در چند سال گذشته و بخصوص بعد از بحران مسکن سال ۲۰۰۷ – ۲۰۰۸ جنبش کارگری آمریکا گامهای بسیار مهم و مٶثری برای عبور از این وضعیت برداشته است. جنبش عظیم اشغال که از نیویورک شروع شد، اعتصاب موفق معلمان در شیکاگو، اعتراض عظیم کارگران و معلمان در استان ویسکانسن فقط چند نمونه از اعتصابات و اعتراضات مهم این دور بودند. در همین یکسال گذشته هم اتفاقا این اعتصاب و اعتراضات میلیتانت و مستقیم کارگری بوده اند که طبقه حاکمه را مجبور به شل کردن سر کیسه کرده است نه چراغ سبز به کاندیداهای احزاب وال استرایت برای باز هم وعده دادن! سرانجام اعتراض کارگران وال مارت و فعالین سیاسی و اجتماعی، این شرکت را از سرسختی در برابر اعتراضات کارگران به عقب نشینی کشاند و دستمزد پایه ۵۰۰ هزار تن از کارگرانش را از ۷ دلار و ۲۵ سنت به ۹ دلار افزایش خواهد داد و گفته است که در ژانویه ۲۰۱۶ این رقم را به ۱۰ دلار افزایش خواهد داد. در سه ایالت ورمانت، مین و نیو همشیر، ۱۷۰۰ تن از کارگران یک شرکت ارتباطات بعد از ۴ ماه اعتصاب، مدیریت این شرکت را وادار کرد به بسیاری از مطالبات کارگران جواب مثبت بدهد. ۱۰ درصد از کارگران صنایع نفت آمریکا بعد از یک اعتصاب مهم، مطالبه اصلی خود را به مدیریت تحمیل کردند. کشمکش ۹ ماهه کارگران اتحادیه بنادر اوباما را مجبور کرد که وزیر کار خود را مأمور کند که مدیریت را به کوتاه آمدن قانع کند. هر کس سری به شبکه‌های اینترنتی دو گروه "در این زمانه" (In These Times) (۴) و "لیبر نت" (Labor Notes) (۵) بزند روزانه گزارش چندین اعتصاب ریز و درشت را می بیند که بدونه همدستی با سیاستمداران احزاب وال استریت راه افتاده و پیروز شده اند. فدراسیون کار آمریکا گامها از مطالبات کارگران آمریکا عقب است.

کمپینی متفاوت

اواخر سال ۲۰۱۳، شهروندان سیاتل آمریکا مارکسیستی به نام Kshama Sawant را از حزب "آلترناتیو سوسیالیستی" برای شورای شهر انتخاب کردند. کمپین انتخاباتی کشاما حول افزایش حداقل دستمزد به ۱۵ دلار بود. اکنون این کمپین به یک کمپین مهم در سراسر آمریکا تبدیل شده است که فدراسیون کار آمریکا هم لنگان لنگان و با اکراه به آن تن داده است.  اما با در اختیار داشتن میلیاردها دلار، کمک شایان توجهی به این کمپین نمی کند. این کمپین که هر روز قدرتمندتر می شود و حداقل دستمزد را ابتدا در سیاتل و سپس در سراسر استان واشنگتن به ۱۵ دلار افزایش داد، دست فعالین اجتماعی را در دست هم گذاشته و نقطه اتکایش نه کاندیداهای احزاب وال استریت، بلکه خیابان و تجمعات خیابانی است.

کمپین کشاما بار دیگر ثابت کرد که اگر فعالین سیاسی و اجتماعی چپ بر یک مطالبه اساسی جامعه انگشت بگذارند، جامعه از آنها حمایت خواهد کرد. ثابت کرد که راه عقب نشاندن کسانی که نان شب فرزندانمان را به گرو گرفته اند، نه خواهش و تمنا از آنها، بلکه سازماندهی و بسیج توده هائی است که برای پس گرفتن زندگی آماده مبارزه هستند.

۲۸ فوریه ۲۰۱۵

======

پاورقی:

(۱) گزارش Elise Gould

http://www.epi.org/publication/stagnant-wages-in-2014/

(۲) انقلابی در مقیاس کوچکتر

http://www.wpiran.org/00-k-komonist/kk146/pdf/kk146.pdf

(۳) کمک اتحادیه ها به اسکات واکر

http://www.wisdc.org/pr022715.php

(۴)در این زمانه

http://inthesetimes.com/

(۵) لیبر نت

http://labornotes.org/