کیم
موودی که یکی از فعالین شناخته شده جنبش کارگری آمریکاست و سال‌ها در نهادهای
مشغول فعالیت برای اصلاح اتحادیه‌ها فعال بوده، اخیرا مطلبی در سایت jacobinmag.com منتشر کرده است که در آن به
اختصار به تاریخ تلاش برای اصلاح اتحادیه‌ها، منتها از بالا، اشاره می‌کند. خود
کیم موودی که به همراه دیگر فعالین شناخته شده‌ای چون جری تاکر در زمان خود برای
انتخاب و یا عزل رٶسائی از فدراسیون کار آمریکا تلاش می‌کردند، در این نوشته با
برشمردن درصد کاهش اعضای اتحادیه‌ها در کش و قوس‌های بین رٶسای فدراسیون کار
آمریکا بدون دخالت بدنه این اتحادیه‌ها می‌گوید: "تغییرات در بالا بیشتر از
اینکه دردی را از جنبش کارگری دوا کند، به آن ضرر زده است." و به دنبال آن می‌گوید
که ایده اصلاح اتحادیه‌ها با تغییر رهبران و رٶسای‌شان برای نجات آنها از دست
حملات سرمایه، توهمی بیش نیست!
گرچه کیم موودی در این مطلب به شکست تلاش کسانی چون خودش
تحت عنوان "اصلاح اتحادیه‌ها" به نوعی اقرار می‌کند، اما در بخش نتیجه‌گیری
آن، نتیجه‌ای مضر و خطرناک می‌گیرد. او به افزایش درصد زنان کارگر و کارگران رنگین
پوست در جامعه آمریکا و به تبع آن در خود اتحادیه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید که
این جنبش دیگر زمین خلوت مردان سفیدپوست نیست! مضر و خطرناک بودن این نظریه این
است که انگار مشکل جنبش کارگری نه حملات سازمان یافته سرمایه و خود ساختار اتحادیه‌ها
و گرایش سندیکالیستی درون جنبش کارگری بوده، بلکه مردان سفیدپوست بوده‌اند!؟ جنبش
کارگری چه در آمریکا و چه در جاهای دیگر، برای مقابله با فقر و فلاکتی که بر جامعه
مستولی است نیاز به فعالینی دارد که پا جلو بگذارند و نهادها و تشکل‌هایی را ایجاد
کنند که دست همه کارگران را، جدا از هر تفاوتی که با هم داشته باشند، در دست هم
بگذارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر