بحران نان و سرنگونی جمهوری اسلامی

نان، قوت لایموت كارگران هم به لیست كالاهای لوكس در جامعه اضافه شد. نان اما دیگر نه مسكن، تشكل، آزادی بیان، تحمیق مذهبی، بیمه بیكاری، قرارداد موقت، بیكار كردن، جشن و شادی، حجاب و ناامنی محیط كار و غیره نیست. نان كالای زنده نگه دارنده انسانهای فقیر است. نان را در سطح وسیعی مثل ایران امروز از مردم دریغ كردن، یعنی به كل آن جامعه اعلان جنگ دادن! در این جنگ، كارگران و مردم تهیدست بدون شك می توانند رژیم منحوس اسلامی را سرنگون كنند. تاریخ نشان داده است كه عرصه مبارزه بر سر نان، یکی از قویترین سلاحها در سرنگونی همه رژیمها، از جمله رژیم جمهوری اسلامی میباشد. علاوه بر بحران نان، ماجراجوئی های جنگی و هسته ایی رژیم هم باعث تحریمهای زیادی شده كه این نوع ماجراجوئی هم مستقیما و بلاواسطه زندگی مردم عادی را تباه كرده است. بحران صنایع و بیكارسازیهای وسیع، عدم پرداخت دستمزدها و غیره هم خود مزید بر علت شده و كسی هم مسئولیتی در قبال این جهنمی كه برای مردم درست كرده اند، نمی پذیرد و خود را جوابگو نمی داند!

وحشت عوامل رژیم شروع شده است

خبرگزاری رژیمی فارس روز ١٩ خرداد نوشت كه قیمت نان در بعضی از استانها از روز ١٧ خرداد افزایش یافته است. همین منبع روز ٢١ خرداد، به نقل از جواد كرمی، «رئیس اتحادیه نان فانتزی» نوشته بود كه: «قیمت جدید نان سنگک در استان تهران ٦٠٠ تومان، نان بربری ٥٠٠ تومان، نان تافتون ٣٠٠ تومان و نان لواش ١٦٠ تومان تعیین شده است.» همانجا گفته اند كه این ٣٠ درصد افزایش قیمت است. این موضوع، البته كه صدای كارگران را در سطحی وسیع و رسا هم در خواهد آورد؛ اما فعلا هشدار رژیمی ها بلند شده است. فارس در همانجا می نویسد: «در پی افزایش رسمی قیمت نان، برخی نمایندگان مجلس به تصمیم دولت برای افزایش مجدد قیمت نان اعتراض کردند.» محجوب، یكی از این نمایندگان گفته است: «سفره ١٥ میلیون نفر تهدید می‌شود.» قاضی‌پور، یكی دیگر از این نمایندگان از ارومیه می گوید: «دولت می‌خواهد برای خرید گندم، مبلغ مورد نیاز را از حلقوم کارگران و مردم مستضعف و فقرا بیرون بکشد.» محمدرضا رحیمی، معاون اول احمدی نژاد با اشاره به گرانی نان گفته است: «وضع اقتصادی مردم خوب نیست». علی لاریجانی، رئیس مجلس اسلامی هم گفته است: «مسئله نان و گرانی آن باید از سوی مسئولان توضیح داده شود چرا که به مسئله‌ای در کشور تبدیل شده است.» ایلنا هم هشدارهائی از عوامل خانه كارگر از جمله از «رئیس انجمن صنفی كارگران»، «مهدی تقوی، یك كارشناس اقتصادی»، «دبیر اجرایی خانه كارگر اصفهان»، «دبیر اجرائی خانه كارگر شهر ری» و «عضو هیأت مدیره كانون عالی شوراهای اسلامی كار استان تهران» در رابطه با گرانی نان و ناهمخوانی این افزایش قیمت با «افزایش» حداقل دستمزد كارگران را در سال ٩١ درج كرده است.

یكی از سایتها پرورژیمی در ایران به نام «تجارت نیوز» با طرح سئوال «نان را چه کسی گران کرد؟» دنبال پرتغال فروش می گردد. این سیاه بازی بیخود است. بیخود سعی می كنند خوانندگان را دنبال نخود سیاه بفرستند. نباید راه دوری رفت. نان و به تبع آن زندگی و بقاء كارگران را همین رژیم مفتخوران اسلامی از سفره مردم برداشته و بغارت برده است. رژیم مفتخورانی كه میلیونها كودك در این جامعه را از زندگی انسانی محروم كرده و زندگی بقیه را هم به گرو گرفته است.

بحران نان، رژیمها را سرنگون می كند

گرانی نان در شرایط داخلی و بین المللی ایران مبارزه برای مرگ و زندگی را در دستور جامعه قرار میدهد و فی الحال جو نارضایتی را بشدت دامن زده و اعتراضاتی شروع شده است. مردم با نوشتن شعار «نان، آزادی، برابری» بر دیوار نانوائی‌ها از هم اکنون اعتراض علیه گرانی نان را آغاز کرده اند. ١٠ هزار كارگر در ٥ استان با امضای طوماری بر علیه گرانی اعتراضات كارگری را شروع كرده اند. جمهوری اسلامی از معضلاتی كه بحران نان می تواند برای رژیمی مثل رژیم ایران ببار بیاورد، بیخبر نیست. یكی از سایتهای پرو رژیمی ایران، با حساس شدن آنتش، از «غائله نان در عصر مظفرالدین شاه» گفته است. نوشته است: «در سلخ صفر (١٣٢٣) که شاه به زاویه مقدسه حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام رفت زن ها از تهران و از آنجا جلو شاه را نزدیک زنجیر بست به اجماع گرفتند و فحش زیاد به او دادند و گفتند نان و گوشت و سایر نرخ‌ها گران و نایاب است.» اما بحران نان در سطحی وسیع تر، باعث بزرگترین انقلابات شده است. دو انقلاب كبیر فرانسه و انقلاب روسیه، پی آمد مستقیم گرانی و كمبود نان بودند. دولت لوئی ١٦ در فرانسه ١٧٨٩ كه در حال ورشكستی بود، چاره ای نداشت جز اینكه به تئوری‌های فیزیوكرات‌ها برای عدم دخالت در بازار و غیره تن بدهد. با رها شدن افسار قیمت‌ها، قیمت‌ها چندین برابر شدند، چیزی كه هم فیزیوكرات‌ها و هم مسئولین دولتی آن را پیش بینی كرده بودند (مثل حذف سوبسیدها و عدم كنترل بر قیمت كالا زیر سیطره جمهوری اسلامی). با گران شدن و از دسترس خارج شدن مایحتاج اولیه زندگی و مشخصا نان، طبقه سوم به شورش‌هائی دست زد كه مورخین زیادی انقلاب كبیر فرانسه را حاصل پراتیك شدن تئوری‌های فیزیوكرات‌ها و گرانی و كمیابی نان می دانند. و باز این كمبود و گرانی نان بود كه تزار را سرنگون كرد. روز ٨ مارس ١٩١٧ (با تقویم روسیه آن زمان، ٢٥ فوریه) دولت تزار، دور دیگری از سهمیه بندی نان و آرد را به مردم پتروگراد (پایتخت آن زمان روسیه) تحمیل كرد. برای هزاران خانواده كارگری این آخر خط بود. دهها هزار نفر به خیابانها ریخته و بر علیه وضعیت غیرقابل تحمل، بزرگترین انقلاب تاریخ تاکنونی بشریت را شروع كردند.

جمهوری اسلامی هم نباید از این وضعیت جان سالم بدر ببرد. نان بیخود عنوان قوت لایموت نگرفته است. امروز این قوت لایموت كارگران به گرو گرفته شده و می خواهند همین نان خشك و خالی را هم از سفره خالی كارگران بدزدند. گفتم كه اقتصاد از هم گسیخته، فقر و بحران سیاسی، شرایطی را بوجود اورده است که هر آن امکان شورش مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی، میرود. ما باید برای یك چنین موقعیتی آماده باشیم. شواهد از موقعیتی ویژه خبر می دهند.

١٧ ژوئن ٢٠١٢

كارگر كمونیست ٢١٤