امروز
نشریه دیگری در دنیای نشریات مجازی به نام "پرسش" دیدم از دوستانی که به
خود می‌گویند "کانون مباحث کمونیسم کارگری". این دوستان مدتهاست که
حرفهایشان را می‌زنند و به نظر نمی‌آید حرفی مانده باشد که در مصاحبه‌های تاکنونی‌شان
نگفته مانده باشد. خواننده کنجکاو می‌پرسد که هدف از انتشار نشریه چه می‌تواند
باشد!؟
تا
آنجا که به بحثهای تاکنونی این دوستان برمی‌گردد، همه بحثهای آنها جواب گرفته‌اند
و بیشتر آنها را خود منصور حکمت جواب داده است. منتها سردبیر نشریه جواب سئوال ما
را داده است که "نشریه می‌کوشد سراغ فعالین و چهره‌های صاحبنظر کمونیسم
کارگری برود." محمد آسنگران قبل از این گفته بود که انشعابات گذشته اشتباه
بودند و می‌شد همه در کنار هم، از کومه‌له گرفته تا مستعفیون تا کورش مدرسی تا حزب
کمونیست کارگری در کنار هم در یک حزب بمانند و آلترناتیو سوسیالیستی قدرتمندی در
مقابل راست باشند. این اغراق من نیست؛ این درک محمد آسنگران و دوستان او از ایجاد
آلترناتیو سوسیالیستی است. این نشریه در واقع به دنبال آن است که فردا کورش مدرسی،
بهمن شفیق، رضا مقدم، سرور کاردار، اسماعیل مولودی و امثالهم را به عنوان چهره‌ها
و صاحبنظران کمونیسم کارگری به خورد خواننده‌اش بدهد. مصاحبه‌های کادرهای حزب
کمونیست کارگری با صاحبنظران از طیف و گرایشات متعدد در نشریات غیرحزبی و بعضا حزبی هم که گردانندگان آن از کادرهای این
حزب بودند، کم سراغ نداریم. اما آنچه که تازگی دارد تلاش برای از پنجره وارد کردن
افراد مخالف حزب کمونیست کارگری بعنوان کادرهای کمونیسم کارگری است. سیاست جبهه
سازی بجای تقویت تحزب کمونیستی نمی‌گیرد. در پروژه "حزب اتحاد" نگرفت،
در پروژه این دوره اعضای سابق آن محفل هم نخواهد گرفت.
۲۴
ژوئن ۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر