بعضی ها در
ایران هستند که رسمان کارشان قتل و جنایت است؛ مثل پاسداران، بسیجی ها، مأموران
امر به معروف و نهی از منکر و امثالهم. اینها مستقیما برای این استخدام میشوند که
دیگران را برای سر پا ماندن رژیم جمهوری
اسلامی بکشند.
بعضیها
هستند مثل بسیاری از آدمهای دیگر مأمورند. آنها هم نانشان را مدیون آن هستند که
برای جمهوری اسلامی و موازین آن کار میکنند و دستمزد میگیرند. اینها اما کارشان
مستقیما قتل و جنایت دیگران تعریف نشده است. مثل مأموران شهرداریها. منتها بسیار اتفاق
افتاده است که اعمالی که از آنها سر میزند، حال آدم را به هم میزند. آدم دلش میخواهد
آنها را هم با کل نظام جمهوری اسلامی به گور بسپارد! وقتی گلهای از آنها راه میافتند
و در خیابانها بساط دستفروشانی را که قصد دارند لقمهای برای فرزندان گرسنهشان
تهیه کنند را به هم میزنند و با ماشین روی بساطشان میروند که از بین ببرند!
آخرین نمونه آن تخریب آلونکی است که آسیه سپهری با کمک همسایهها در حاشیه
کرمانشاه به هم زده بود و در آخر با اسپری فلفل جانش را میگیرند! این مأمورین نانشان
به خون مردم آغشته است. اینها دست کمی از آن پاسداری که روی بام به مردم بیدفاع
معترض شلیک میکنند، ندارند. جنایاتشان را نه فراموش میکنیم و نه از یاد میبریم.
۴ ژوئن ۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر