فعالین کارگری باید خواهان بایکوت سیاسی جمهوری اسلامی بشوند

جمهوری اسلامی باید در دنیا ایزوله و بعنوان یک رژیم ضدکارگر، ضد زن، ضد انسان و ضد ارزشهای ابتدائی و جهانشمول انسانیت در سطح جهانی بایکوت سیاسی شود. این رژیم نماینده مردم نیست، قاتل و سرکوبگر مردم است و باید با رژیم آپارتاید جنسی حاکم بر ایران همان برخوردی را کرد که با رژیم آپارتاید نژادی در آفریقا صورت گرفت. حکومت اسلامی باید از همه طرف و توسط همه دولتها و نهادها  در سطح بین المللی  بایکوت سیاسی بشود. باید همه دولتها این حکومت  را بعنوان یک رژیم ناقض ابتدائی ترین حقوق توده های مردم بشناسند و آن را رو به جهان و شهروندان خود اعلام کنند.  حمید تقوائی در نامه اش به دبیر سازمان جهانی کار، به درست نوشته است که جمهوری اسلامی باید بعنوان "یک رژیم وحشی" از سازمان جهانی کار اخراج گردد. رژیمی که در یک فقره از سرکوبهای خونینش در آبانماه سال ۱۳۹۸ بیش از ۱۵۰۰ تن از شهروندان را بخاطر اعتراض به گرانی و فقر قتل عام کرد و صدها تن دیگر از بازداشت شدگان را یا زیر شکنجه به قتل رساند و یا اعدام کرد. رژیمی که دست در دست رژیمی جنایتکار مثل خودش در سوریه، آن کشور را مخروبه کرد؛ رژیمی که عراق را به یکی از ناامن ترین کشورهای دنیا تبدیل کرده است، الحق که فقط صفت وحشی برازنده آن است. رژیمی که با سرکوب، شکنجه، تروریسم، اختلاس، آپارتاید جنسی، اعتیاد، جنگ افروزی، کلیه فروشی، بیکاری، فحشا، خودکشی، گورخوابی، کارتون خوابی، فقر، فساد، گرسنگی، قطع عضو، گروگان گیری، سنگسار، اسیدپاشی، کودک کار، شلاق، دار و غیره و غیره شناخته شده است و هیچ انسان شریفی نمی تواند دو صفت انسانی برای آن نام ببرد، الحق که وحشی و ضد انسان است.

پروسه بایکوت این رژیم هم اکنون به نوعی شروع شده و این پروسه را باید سرعت بخشید. جنبش کارگری و بخصوص فعالین این جنبش، که دنیا به حرف آنها گوش می دهد و بعنوان سخنگویان واقعی جامعه ایران می شناسد، می توانند نقش محوری در این مورد ایفا کنند. دهها و صدها فعال سیاسی و کارگری، از جمله ‌آتنا دائمی، اسماعیل عبدی، شاپور احسانی راد، نسرین ستوده و جعفر عظیم زاده، هم اکنون زیر شکنجه های جلادان جمهوری اسلامی هستند. هزاران تن دیگر روزانه در راه رفت و برگشت از زندان و دادگاههای رژیم اسلامی هستند و تعداد بسیار بیشتری وثیقه های سنگینی، برای بستن دهانشان و سد کردن اعتراضشان بر پای خود دارند. هم اکنون دولتهائی در اروپا، از جمله هلند و ‌آلمان به شهروندان خود رسما هشدار داده اند که به ایران سفر نکنند. بعضی از این کشورها به شهروندان متولد ایران خود هشدار داده اند که به کشورهایی که رژیم اسلامی نفوذی در آن دارد سفر نکنند. جنبش کارگری باید به دنیا بگوید که این رژیم چقدر نامشروع است و از همه دنیا بخواهد که این رژیم را بخاطر بیش از چهل سال نقض ابتدائی ترین حقوق شهروندان آن کشور بایکوت کنند. فعالین کارگری باید به فدراسیونها، کنفدراسیونها و به اتحادیه های کارگری، به دیگر فعالین و رهبران کارگری در دیگر کشورها نامه سرگشاده بنویسند و خواهان طرد و ایزوله کردن این رژیم آدمکش بشوند. باید به سازمان جهانی کار نامه بنویسند، دسته جمعی و یا تکی و از جانب کارگران مراکزی که در آن مشغول کار هستند، از جانب مردم محلاتی که در آن زندگی می کنند، از جانب کارگران رشته ای که در آن مشغول به کار هستند، از جانب شهروندان شهرهایی که در آن کار و زندگی می کنند، نامه بنویسند و خواستار طرد و بایکوت سیاسی این رژیم جنایتکار و پیگرد قانونی و رسمی دست اندرکاران و سران قاتل، شکنجه گر و چپاولگر آن بشوند. حرف این فعالین و نهادهای مستقل کارگری برد دارد. فعالین کارگری و نهادها و اتحادیه های کارگری در سطح جهان، به یمن ۴ دهه فعالیت پیگیر کمونیستها و فعالین سیاسی و کارگری مدافع جنبش کارگری ایران، با جنبش کارگری ایران، با مبارزات هر روزه کارگران و بسیاری از فعالین و رهبران کارگری این جنبش آشنا هستند.

اگر سازمان دادن اعتراض کارگری در نیشکر هفت تپه، در پتروشیمی ها، در شرکت واحد، در معادن و پالایشگاهها مهم است، مطرح کردن بایکوت سیاسی جمهوری اسلامی و اعتراض به نفس بودن جمهوری اسلامی در سطح بین المللی، ابدا اهمیت کمتری ندارد.

۲۲ نوامبر ۲۰۲۰

کارگر کمونیست ٦٥٠