"اينکه عامل اين جنايات بايد "مريض" بوده
باشد تقريبا يک فرض عمومى است. آخر، بقول پزشک قانونى در محاکمه پرونده مشابهى در
آمريکا، کسى که قادر به ارتکاب اين " قتل هاى غير عادى" است چطور ميتواند
آدم سالمى باشد."
دیروز ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت
علیه زنان بود. در یک حالت عادی و در کشوری با حداقلهای انسانیت، فرض این
"مبارزه" و "هوشیاری" خشونت بر علیه زنان در خانواده و توسط
مردانی است که هنوز هم روزانه در همه جای دنیا در جریان است. اما در ایران، همه می
دانند، که این خشونت سیستماتیک و قانونی است. و نه تنها قانونی است، بلکه توسط
سران رژیم اسلامی تبلیغ و دست زدن به آن تشویق می شود.
نقل قول بالای این یادداشت از نوشته "زن،
در زندگى و مرگ" از منصور حکمت است درباره یک مورد خاص قتل تعدادی زن توسط یک
نفر در بریتانیا. در ایران هر روزه
جنایاتی غیرعادی صورت می گیرند که قانونی اند: اسیدپاشی به سر و صورت زنان. تخریب
خانه و دستگیری شهروندانی که به بهائیت، یهودیت، مسیحیت و غیره منتسب اند.
نپرداختن روتین و سر موقع دستمزد کارگران. شکنجه زندانیان. تیراندازی به کسانی که
به گرانی و بی حقوقی معترضند. تخریب خانه و کاشانه مردم. چپاول و اختلاس.
گروگانگیری مسافرانی که برای مسافرت به ایران سفر می کنند. تیراندازی به
شهروندانی که برای به دست آوردن لقمه نانی کولبری می کنند. اعدام کودکان. اعدام
زندانیانی که مدت زندانشان به پایان رسیده! و دهها و صدها مورد دیگر که هر کدام از
شما می توانید چند تا را به این لیست اضافه کنید.
اگر در بریتانیا و یا کشور دیگری قاتلی مریض است
و بعضا دست به اعمال غیرعادی می زند، در ایران حکومت دست قاتلینی است که بیش از
چهار دهه است قانونی جنایت سازمان می دهند.
۲۶ نوامبر ۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر