وقتی که منافع زمینی بر آزادی تقدم می یابد!

همه می دانند که بحث توهین به عقاید مسلمانان بی ربطترین و نچسب ترین دلیل برای محدود کردن آزادی بیان است. بی ربط و نچسب برای اینکه اگر اصولا چنین چیزی بتواند برای محدود کردن آزادی بیان دلیل محکمه پسندی باشد، حداقل باید از جانب کسانی مطرح شود که کوچکترین ارزشی برای عقاید و باورهای دیگران قائل اند. همه کسانی که این سطور را می خوانند، خوب می دانند که یک افتخار اسلام این است که وقتی که محمدشان قدرت گرفت، با گرزی به جان بتهای بت پرستان افتاد و بدون کوچکترین اعتنائی به باورها و عقایدشان همه مظاهر پرستش آنها را با خاک یکسان کرد. همچنین بارها در قرآن مسلمانان ‌آمده است که همه ادیان دیگر پخ هستند و هر کس که مسلمان نیست قتلش حلال است. مثلا در سوره الصف ‌آیه ۴ ‌آمده است: "ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله" (در حقیقت خداوند کسانی را دوست می دارد که در صفوف استوار و ‌آهنین در راه خدا آدم می کشند).

برای مائی که از کشورهای اسلامزده آمده ایم می دانیم که اسلام چه بلائی سر جامعه آورده است. امروزه همین اسلامی هایی که زندگی قریب به اتفاق مردم در ‌آن کشورها را تباه کرده اند، در قلب اروپا به شنیع ترین جنایات دست می زنند و توسط کسانی مثل نخست وزیر کانادا توجیه می شوند که "آزادی بیان حدی دارد"! اما با کمی دقت و نگاه کردن تاریخ چند سال گذشته روابط سران دول غربی با سران کشورهای اسلامزده معلوم می شود که همه آزادیها و دستاوردهای بشریت تا به امروز به راحتی سلاخی می شوند تا منتقدین مناسبات برده وار جامعه مدرن دست و پایشان را جمع کنند. بقول مارکس: "امروزه الحاد در مقایسه با انتقاد از مناسبات ملکی موجود از گناهان صغیره بشمار مي‏رود."

۳ نوامبر ۲۰۲۰