در خبرهای این هفته «اتحاد»، سایت «اتحادیه آزاد كارگران ایران»،
خبری از «اعتصاب كارگران افغانستانی شاغل در پاركهای شمال تهران به جهت كاهش
دستمزد و سقوط ارزش ریال» درج شده است كه از جمله اعتراضات استثنائی در میان
اعتراضات كارگری است. این كارگران روز ١٧ آبان و در اعتراض به بتعویق افتادن
دستمزدهای ناچیزشان كه خبر مذكور می گوید حتی بخور و نمیر هم نیست، دست به اعتراض
زدند. در بخشی از این خبر آمده است: «کارگران با دست از کار کشیدن در یک نقطه پارک
تجمع و به شروع به رقص دستجمعی بسیار زیبا و از اینکه به کارفرما و شرایط ذلت بار
کار نه می گویند شادی می کردند.» اعتراض كارگرانی كه بعنوان كارگران افغانستانی
شناخته شده اند، مایه رقص و شادمانی بسیاری از هم طبقه ای هایمان هم شده است. این
بخش از طبقه ما مورد شدیدترین اذیت و آزارها در دوران حكومت اسلامی قرار گرفته
اند. هر گاه كارگران خواستند اعتراضی بكنند، رژیمی های جا خوش كرده در میان
كارگران در نهادهای سركوبشان، خانه كارگر و شوراهای اسلامی كار، به این بخش از
همزنجیران ما حمله كرده و تا جائی كه برایشان مقدور بوده، احساسات عقبمانده تعدادی
را بر علیه این بخش بی حقوق تر از هم طبقه ای هایمان تحریك كردند. این بخش از
كارگران، كه شاقترین كارها با كمترین دستمزد و در ناامن ترین شرایط بر عهده آنها
بوده است، دائم مورد «پیگرد قانونی» برای بازگرداندن به افغانستان بوده اند.
پاركها و امكان تفریحی از این انسانهای شریف قانونا دریغ می شود. رادیو و تلویزیون
و دیگر رسانه های اسلامی و ناسیونالیسم ایرانی بطور رسمی بر علیه این بخش از طبقه
کارگر سمپاشی كرده و آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده اند. كارفرماهایی كه این
بخش از كارگران را استخدام می كردند را «خاطی» مینامیدند و جریمه می كردند! توسط
حتی نیروهای به اصطلاح «چپ» مثل حزب توده و راه كارگر و دیگر نیروهای پرو روس هم
مورد عتاب و خطاب قرار میگرفتند. «كارگران افغانستانی» ساكن ایران، در این سه دهه
و اندی حكومت اسلامی، هم از اسلام و هم از ناسیونالیسم ایرانی ضربه دیده اند. حتی
كودكانشان هم مورد اذیت و آزار سیستماتیك قرار گرفته اند. ازدواج «افاغنه» با ایرانی
ها غیرقانونی بوده. كودكان افغانستانی ها حق رفتن به مدرسه را نداشته اند. هزار و یك
بی حرمتی و بی احترامی به این كارگران شده است. این موج كثیف و غیرانسانی باید
برگردد. جامعه باید به این انسانها، همانند هر انسان دیگری نگاه كرده و احترام شایسته
انسان بگذارد.
شرایط جامعه ایران در تب و تاب اعتراض است. «كارگران
افغانستانی» می توانند سهم مهمی در اعتراضات این دوره جنبش كارگری ایفا كنند.
اعتراض «كارگران افغانستانی» شایسته بیشترین حمایتها توسط جنبش كارگری است. حمایت
از زندگی و رفاه این كارگران وظیفه جنبش كارگری است.
١١ نوامبر ٢٠١٢
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر