روز جهانی زن، ۸ مارس در راه است. همین دوشنبه
که می آید.
زنان هنوز هم همه جا در بندند. این سیستم، در هر
شکل و شمایلی که ابراز وجود کند به نوعی زن را در بند نگه می دارد؛ چرا که به بندگی
زن به طریق اولی احتیاج دارد. در بعضی از کشورها این بندگی تا حد خارج کردن زن از
دایره داشتن ابتدائی ترین حق و حقوق نرمال دنیای امروز پیش رفته است. تا آنجا که
به کشورهای غربی برمی گردد بندگی و بردگی امروز زن رنگ و روی بردگی یک قرن گذشته و
پیش از آن را ندارد. برای به دست آوردن همین دستآوردها هم، همین که در قوانین شان
بگنجانند زن هم یک انسان است برابر با بقیه، سالها مبارزه شد. انقلابات شده است.
اما تا آنجا که به کشورهای اسلام زده مثل ایران،
عربستان، ترکیه و امثالهم برمی گردد، زن دیگر حتی آدمی با حقوق قانونی برابر هم به
حساب نمی آید. اذیت و آزار زنان به شیوه های مختلف جزو سرگرمی ها و باورهای آسمانی
حاکمین و گردانندگان دولتهای این کشورها است. و درست همین باورهای قرون وسطائی هم
پاشنه آشیل این حکومتهاست.
اگر امروز با مردی دوستی و آشنائی دارید که در
حرف و همچنین در عمل عمیقا به برابری زن و مرد باور نداشته باشد، این دوستی بی
ارزش است. اگر ادعای آزادیخواهی بکند، و هر تفسیری هم از آزادیخواهی داشته باشد و
به این برابری در عمل پایبند نباشد، آزادیخواهی اش دروغین است.
امروز به همکارانم پیاپیش روز جهانی زن، روزی که
به یاد می آوریم زنان هنوز در بندند تبریک گفتم. به همه دوستانم و به همه زنان در
بند در ایران و در هر چهار گوشه این دنیا هم تبریک می گویم. به همه زنان و مردانی
که برای برابری زن و مرد مبارزه کرده اند و همین نیم بند آزادیهایی را که امروز
بخشی از زنان این دنیا از آن بهره مندند مدیون تلاش آنهاست، تبریکی دو چندان!
۴ فوریه ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر