امروز بعد از یکی دو سال که کرونا یواش یواش
اجازه آفتابی شدن آدمها را داده است، رفتم دکترم را دیدم. بعد از آزمایشات روتین
اولیه، شروع کردیم حرف زدن درباره کتاب. پرسیدم بهترین رمانی که خوانده است کدام
است؟ کمی فکر کرد گفت شاید Bonfire of Vanities (آتش غرور) باشد. گفت
فیلمش خیلی بد بود، اما کتابش حرف ندارد. چند ثانیه بعد گفت "شاید" نه،
بیشتر از هر کتاب دیگری از آن لذت بردم. گفت هنوز آخرین پاراگراف کتاب را به یاد
دارد. از من خواست که بخوانم و دو سه بار هم تأکید کرد که حتما بخوانم. پرسید کتاب
مورد علاقه من کدام بوده. گفتم که این دوره و زمانه کمتر رمان می خوانم؛ اما در
بین رمان و ادبیاتی که خوانده ام، "دون کیشوت" شاید در صدر باشد.
"جنگ و صلح" هم خیلی خواندنی بود. بعد گفتم کتابی که شاید بیشتر از بقیه
برایم جذابیت داشت، "پاپا گوریو" بود. این دکتر من آنقدر کتابخوان است
که همه اینها خوانده بود و گفت که او هر روز به لیست "نیویورک تایمز" سر
می زند و یک کتاب بین لیست بهترینها را انتخاب می کند. خلاصه کلی درباره کتاب حرف
زدیم. یادم می آد وقتی که تازه کتاب تامس پیکتی به انگلیسی منتشر شده بود، کتاب را
در دستم دید و روز بعد خریده و خوانده بود.
همین که خانه رسیدم، کتاب توصیه ایشان را
دانلوود کرده ام و شروع به خواندن چند صفحه ای از آن کرده ام. شروعش خیلی جالب
است. تیراندازی پلیس راسیست از پشت به یک نفر!؟ کتاب در دهه هشتاد میلادی نوشته
شده، اما با موضوعی مربوط به ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ شروع می شود. باید خواندنی باشد. گزارشش
را به شما می دهم.
۵ مارس ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر