حزب حکمتیست خط رسمی بیش از ۱۶ سال
پیش، در سپتامبر سال ۲۰۰۴ از حزب کمونیست کارگری با این
ادعا انشعاب کرد که با اکثریت کمیته مرکزی از بزرگترین تشکل کمونیستی در ایران و
منطقه جدا می شود که به کارهای مهمتر و بهتری مشغول شود. اما در این مدت هنوز
نتوانسته اند از حزب کمونیست کارگری عبور کنند. به موجودیتشان نگاه کنید نمی
توانید یک قدم فراتر از مشغول بودن به حزب کمونیست کارگری ایران را در آن ببینید. حالا آمده اند یک مهمانی به نام پلنوم ترتیب
داده اند و همان حرفهایی که ۱۶ سال است تکرار می کنند را سند کرده و خودشان را باز
هم به آن مشغول کرده اند.
حرفهای بی ربط و محافل بی ربط نه به کسی آزاری
می رسانند و نه توجه کسی را جلب می کنند. نه وجودشان باعث خوشحالی و امید کسی به
آینده ای بهتر است، نه نبودشان اندوه کسی را باعث می شود. نمونه تیپیک محفلی است
که خط سیاسی اش تماما به بن بست رسیده. منتها بلد نیستند به این موضوع مثل آدمهای
بالغ برخورد کنند و از آن یاد بگیرند.
بهرحال این جریان آینده سیاسی خوبی ندارد. مبلغ
سیاستهایی هستند که بیرون از آنها صاحب شناخته شده تری دارد و همان صاحب سنتی و
شناخته شده آن، یعنی حزب توده، سالهاست که به بن بست کامل رسیده. جای تأسف است که
اینها سیاستی را برگزیدند که مجبور شوند خودشان را با دشمنی با حککا تعریف کنند. نباید
شکست سیاستهای خودشان را به گردن حککا بگذارند. باعث شکست خط این جماعت نه حککا
بلکه سیاستهایشان است. این را متأسفانه هنوز متوجه نشده اند. توصیه دوستانه من به
اینها این است که بهتر است بروند یک ارزیابی از خودشان داشته باشند که چرا به یک
چنین وضعیت مفلوکی گرفتار شده اند.
۱۲ مارس ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر