(۱)
ما کمونیستها یک تجربه موفق انقلاب داریم که کمونیستها آن را رهبری کردند. بقیه انقلاباتی که یا پیروز شدند و یا شکست خوردند را نمی شود به حساب اینکه رهبری کمونیستها در آن تأثیر داشت گذاشت و دنبال درسی از این زاویه شد. بقیه تز و تئوری هایی که می دهیم و یا داریم، و درباره اش حرف می زنیم، در عمل بازدهی مطلوبی، از این منظر که کمک کنند انقلابی پیروز شود، نداشته اند. بعضا کمک کرده اند حزبی ایجاد شود، یک جریانی و یا جنبشی قدرتمند بشود و یا اینجا و آنجا جنبشی را رهبری کند، یا کارگری در اعتصابی موفق شود و امثالهم، اما اینکه توانسته باشند قدرت را از دست سرمایه داران در بیاورند، زندگی را برای کسی ساده کرده باشند و به دست کارگران و نهادهای کارگری بدهند، فاقد اعتبارند.
من از این مقدمه می خواهم نتیجه بگیرم که تزهایی
که می گویند خودتان را به این عمل و آن عمل نزنید و یا منتظر بمانید تا فلان مرحله
برسد و یا فلان چیز اینجوری و یا آنجوری رشد کند، پایشان روی زمین صفتی که امتحان
پس داده اند نیست! مثلا کسی که می گوید من در تظاهراتی شرکت نمی کنم که در آن
تظاهرات هواداران فلان جنبش غیر کمونیستی هم شرکت دارند، صرف اینکه هواداران فلان
جنبش در آن هستند و کنار دست آنها قرار گرفتن غیرمجاز است، دلیل خوبی نیست.
بحث من در این یادداشت این است که جامعه ایران
در یک موقعیت ویژه و بحرانی قرار دارد و هر آن امکان سر باز کردن اعتراضات توده ای
از جنس ۹۶ و ۹۸ و حتی بسیار قوی تر وجود دارد. بحث من با کمونیستها و فعالین چپ و
کمونیست در اعتراضات و جنبشهای اعتراضی، از جمله جنبش کارگری است. جامعه وارد یک
انقلاب خواهد شد. در این انقلاب، همچنانکه از شواهد معلوم است، راست هم شرکت خواهد
کرد. رضا پهلوی، قوم پرستان، طرفداران ترامپ و امثالهم هم شرکت خواهند کرد و دارند
خودشان را برای آن حاضر می کنند. اتاق فکرش از همین امروز دارد می گوید "نه
به جمهوری اسلامی"، روزی شاید با فعالین این جنبش در کوچه و خیابان در
اعتراضاتی روبرو شدیم که آنها هم مثل من و شما علیه رژیم در خیابان شعار دادند. از
من و شما هم اجازه شرکت در انقلاب را نمی خواهند! فردا چگونه برخورد می کنیم،
بستگی به آن دارد که امروز چه فکر می کنیم و چگونه با "نه" آنها برخورد کنیم.
ادامه دارد ...
۱۸ مارس ۲۰۲۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر