سئوال
این است: چه کسانی حق دارند به جنایات جمهوری اسلامی اعتراض کنند؟ بعضی جواب می‌دهند
فقط خودی‌ها! دوستی نوشته است: "عاشق چپهای ایرانی هستم که سخنرانی یکی از سران حزب آلترناتیو برای آلمان
(حزب راست پوپولیست و راسیست آلمان) در مورد اعدام نوید افکاری و مسائل سیاسی ایران
را دست به دست میکنند." با این منطق تعداد کسانی که حق
دارند به اعدام نوید افکاری‌ها و دیگر جنایات جمهوری اسلامی اعتراض کنند، اتحادیه‌های
کارگری، احزاب چپ و سوسیالیست و دیگر نهادهای این تیپی هستند. با این منطق نمی‌توان
از بیانیه دولت هلند درباره جنایات رژیم اسد با همدستی جمهوری اسلامی و پوتین و
حزب الله هم ابراز خوشحالی کرد.
ما قربانیان رژیم
جمهوری اسلامی در خارج کشور به هر دری می‌زنیم که جمهوری اسلامی را محکوم کنند. به
هر دری می‌زنیم که در سفارتخانه‌های جمهوری اسلامی، که لانه‌های طراحی تروریسم رژیم
اسلامی در خارج کشور هستند تخته شوند. ما از اتحادیه‌های کارگری می‌خواهیم که
خواهان اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار شوند، در عین حال از سیاستهای این
اتحادیه‌ها در قبال جنبش کارگری و سازش با سرمایه اعتراض داریم. از سازمانهای چپ و
سوسیالیست می‌خواهیم که به جمهوری اسلامی اعتراض کنند، در عین حال به سیاست ملایم
آنها در قبال نیروهای اسلامی در گوشه و کنار جهان اعتراض داریم. از فلان نماینده
پارلمان از فلان حزب محافظه کار می‌خواهیم که جمهوری اسلامی را محکوم کنند که کمک
کنند سفارتخانه جمهوری اسلامی در کشورشان بسته شود، اما در عین حال به سیاستهای
ارتجاعی آنها در قبال کاهش دستمزدها، برخوردهای تبعیض‌آمیز و راسیستی بر علیه
پناهندگان و خرید و فروش اسلحه به عربستان و اکس و وای اعتراض داریم. از ترامپ و
اوباما می‌خواهیم که به جنایات جمهوری اسلامی اعتراض کنند، اما در عین حال به
سیاستهای ارتجاعی آنها اعتراض داریم. از حزب دمکرات کردستان و سازمان مجاهدین و
فلان نیروی قوم‌پرست فلان منطقه در ایران می‌خواهیم که در اعتراضات و آکسیونهای
اعتراضی بر علیه جمهوری اسلامی شرکت کنند، در عین حال به سیاستهای ارتجاعی آنها در
قبال مسائل مختلف اعتراض داریم و نقد می‌کنیم. از اعتراض دولت هلند به جنایات بشار
اسد استقبال می‌کنیم، در عین حال به سیاستهای ضد پناهندگی و کاهش خدمات اجتماعی‌شان
اعتراض داریم. به دولت اسرائیل اعتراض نمی‌کنیم که چرا به جمهوری اسلامی اعتراض
دارد، اما به قتل عام مردم فلسطین و به جهنم تبدیل کردن نوار غزه توسط این دولت
اعتراض داریم. حتی به مسلمانی در پاکستان و فلیپین و کنیا که به قساوتهای جمهوری
اسلامی اعتراض دارد، اعتراض نمی‌کنیم. در جای خود سیاستهای ارتجاعی و اسلامی آنها
در قبال مسائل متعدد را نقد و افشا می‌کنیم.
این یک مرض نیروهای،
در حرف چپ و در عمل ارتجاعی، است که همه چیز را قاطی می‌کند و همیشه هم در حاشیه
اتفاقات مهم اجتماعی به زندگی سیاسی به مایه خود ادامه می‌دهد.
۲۲ سپتامبر ۲۰۲۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر