اعتراض به جمهوری اسلامی به شرط چاقو

در تورنتوی کانادا در میان بعضی از مخالفین جمهوری اسلامی شاهد فرهنگی هستیم که منحصر بفرد است. از فرهنگ اعتراضی‌ای حرف می‌زنم که دوست دارم آن را "اعتراض به شرط چاقو" بنامم. این مخالفین، که همه آنها آدم‌های شریفی هم هستند، می‌خواهند به جمهوری اسلامی به مناسبتهای مختلفی، از جمله نمایش عاشورای دولتی، اجحاف به کارگران، دفاع از اعتراضات زنان، دفاع از مبارزات توده‌های مردم، اعتراض به حکم اعدام‌ها و دهها مورد اینچنینی دیگر اعتراض بکنند. اما بعضا به دلائل عجیب و غریبی از شرکت در این اعتراضات سر باز می‌زنند. بعضا به این دلیل شرکت نمی‌کنند که طرفداران پرچم سه رنگ هم شرکت می‌کنند. بعضا به این دلیل شرکت نمی‌کنند که فلان حزب و سازمان و گروه زودتر اطلاعیه فراخوان به اعتراض منتشر کرده است. بعضا به این دلیل شرکت نمی‌کنند که با حزب و سازمان آنها هماهنگی از قبل نشده است. بعضا به این دلیل شرکت نمی‌کنند که طرفداران تمامیت ارضی شرکت می‌کنند. بعضا به این دلیل شرکت می‌کنند که یکسری از معترضین می‌رقصند. بعضا به این دلیل شرکت می کنند که موسیقی غیرانقلابی پخش می شود. بعضا به این دلیل شرکت نمی‌کنند که سرودهای انقلابی خوانده نمی‌شوند. و خلاصه برای شرکت نکردن، بهانه که کم نیست.

 

حقیقتا نمی‌دانم چطوری می‌شود یک آکسیون و اعتراضی به دولتی آدمکش مثل جمهوری اسلامی را فراخوان داد، اما از شرکت دیگران با افکار و آلترناتیوهای "غیرخودی" جلوگیری کرد. آدم‌ها و احزابی که به جمهوری اسلامی اعتراض دارند، سیاستهای متفاوتی را دنبال می‌کنند. اما همه آنها به یک رژیم قاتل و جانی‌ای اعتراض دارند که خون مردم را در شیشه کرده است. می‌شود به جمهوری اسلامی، علیرغم شرکت نیروهای دیگر با آلترناتیوهای دیگر اعتراض کرد. اینجا هدف اعتراض به جمهوری اسلامی است. اما اگر کسی احساس کند که نمی‌تواند کنار دست آن یک نجس دیگر بایستد، می‌تواند با پرچم و بنر خود دو قدم آنورتر بایستاد. هیچکس شعارها و بنرهای آلترناتیوهای متفاوت را با هم اشتباه نمی‌گیرد. هرکس می‌تواند طوری که خود تشخیص می‌دهد گزارش اعتراض را منعکس کند. عکس و ویدیو کلیپ از شعارها و بنرها و متن سخنان خود را تهیه و منتشر کند.

اعتراض به شرط چاقو به درد اعتراض امروز بر علیه جمهوری اسلامی نمی‌خورد. باید از این فرهنگ ناکارآمد و عقبمانده، عبور کنیم.

۶ سپتامبر ۲۰۲۰