در سایت كنفدراسیون
بین المللی اتحادیه‌های كارگری (ITUC) خبری منتشر شده
است با عنوان «رهبران اتحادیه‌های كارگری خواهان جلسه اضطراری گروه G20 برای بررسی وضعیت
مالی بازار هستند». در این خبر، Sharan Burrow دبیركل‌ای تی یو
سی و John Evans از TUAC (كمیته مشورتی اتحادیه‌های كارگری به «سازمان
همكاری اقتصادی و توسعه» (OECD)) نقل قولهائی
آمده است كه از گروه ٢٠ خواسته شده كه یك جلسه اضطراری فراخوان بدهند تا به آخرین
بحران مالی پیش رو جواب بدهند.
قبلا درباره
برخورد كارگران و مردم عاصی به اجلاس گروه ٢٠ در کانادا در نوشته‌ای تحت عنوان
«گروه بیست» و حكایت دنیای امروز پرداخته بودم. این یادداشت كوتاه نه قصد پرداختن
به این بحران را دارد و نه قصد پرداختن به دو نهاد مزبور را. اما جا دارد كه به
تقابل جنبش كارگری و گروه ٢٠ اشاره‌ای بكنم.
گروه ٢٠ تجمع وزیران
اقتصادی و سران بانكهای مركزی ١٩ كشور مهم اقتصادی باضافه اتحادیه اروپا است كه
سالی دوبار تشكیل جلسه می‌دهد تا به مسائلی بپردازند و حول آنها همكاری بكنند كه
بقول خودشان دو نهاد اصلی مالی، صندوق بین الملل پول (IMF) و بانك جهانی
آنها را مسائل حاد اقتصادی می‌دانند. گروه ٢٠ ایده پال مارتین (Paul Martin) می‌باشد. پال مارتین كه یكی از بزرگترین سرمایه داران كانادا
است، در آن زمان وزیر اقتصاد كانادا بود و بعدها نخست وزیر آن كشور شد. دو نهاد
مزبور یعنی ITUC و TUAC که خودخوانده مدعی نمایندگی كارگران هستند،
بجای اینكه اتحادیه‌های كارگری مربوط به خود در كشورهای مربوطه را به اعتراض به ریاضت
اقتصادی فرابخوانند، دست به دامن صندوق بین المللی پول و بانك جهانی شده‌اند. حتی
بجای اینكه از دولتهای همین كشورها بخواهند كه دست از سیاستهای ریاضت اقتصادی خود
بردارند، آنها را به تدبیر فرامی خواند! و این از ماهیت تماما ضدكارگری همین
نهادها بر می‌خیزد. در مطلب «موقعیت جدید، نهادهای جدیدی می‌طلبد» گفتم كه درست
زمانی كه كارگران یونان در خیابانها بر علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی اعتراض می‌كردند
و پلیس یونان آنها را سركوب می‌كرد، سخنران مهمان و اصلی كنگره‌ای تی یو سی در
ونكوور كانادا، نخست وزیر همان یونان بود! مهمان افتخاری همان كنگره كه سخنران روز
دوم آن بود، رئیس صندوق بین المللی پول بود! هر جائی كه جنبش مستقل كارگری خواسته
است سر بلند كند، اینها با پولهای بادآورده حاصل دسترنج كارگران سعی كرده‌اند این
جنبش را به خود بچسپانند و آن را از هدف اصلی و اولیه اش منحرف كرده‌اند.
این دو نهاد در
این فراخوان به گروه ٢٠ گفته‌اند كه تشكیل جلسه بدهند و برای بیكاری و بحران فکری
بكنند! گویا اینها نیز از حرکتهای میلیونی مردم در چهارگوشه جهان بوحشت افتاده‌اند.
گروه ٢٠ و گروه ٨ و دیگر گروههای دول سرمایه داری، امروز و با این بحران نیست كه
كارگران را بیكار می‌كنند و یا به وضعیت معیشتی طبقه كارگر هجوم آورده‌اند. حداقل
ربع قرن است كه دارند بیكار می‌كنند و جامعه را به قهقرا برده‌اند. انقلاب در تونس
و مصر و ایران، اعتراض در یونان، سوریه، فرانسه، لیبی، اسپانیا و اسرائیل، شورش در
انگلستان و غیره، حاصل همین تهاجمات پی در پی بر وضعیت معیشتی جامعه است. فراخوان
امروز‌ای تی یو سی و تی یو‌ای سی فراخوان به گروه ٢٠ برای مقابله با اعتراض و
انقلاب است. همان اعتراضی كه دیوید كامرون و نتانیاهو را وحشت زده کرده،ای تی یو
سی و تی یو‌ای سی را هم به تکاپو واداشته است.
از همان اولین
جلسه گروه ٢٠، هیچكدام از اجلاسش بدون دغدغه و بدون اعتراض میلیتانت مردمی كه نان
شبشان به گرو گرفته شده است برگزار نشده است و در قریب به اتفاق موارد جنبش رادیكال
كارگری در این اعتراضات نقش داشته است. جنبش كارگری، حتی آنجا كه در تار عنكبوت
رفرمیسم راست سران اتحادیه‌ها دست و پا زده است، معترض وضعیتی بوده كه گروه ٢٠ و
گروه ٨ بر این دنیا تحمیل كرده است.ای تی یو سی و آن نهاد دیگر مشاوره دهنده به
كارفرمایان، نمایندگان خودخوانده كارگران هستند كه كوچكترین ربطی به زندگی و
مبارزه و اعتراض كارگران ندارند. به خود عنوان «رهبران اتحادیه‌های كارگری» داده‌اند،
اما هیچ كارگری و هیچ فعال كارگری‌ای آنها را انتخاب نكرده‌اند. رئیس پیشین‌ای تی یو
سی، گای رایدر، بعد از آنكه دوره ریاستش برای تی یو سی به پایان رسید، یكی از
مهمترین پستهای سازمان جهانی كار، ILO، را به او
سپردند! اتفاقا در خود غرب اكنون گرایشات قوی در درون خود اتحادیه‌های كارگری
هستند كه بر این باورند كه سد اول مبارزه بر علیه ریاضت اقتصادی حتی در چهارچوب همین
دنیای وحشی سرمایه داری هم، خود همین نهادهای خودخوانده نمایندگی كارگران هستند كه
باید از سر راه برداشته شوند. این موضعگیری اخیر‌ای تی یو سی و تی یو‌ای سی فقط بر
حقانیت این پافشاری فعالین كارگری می‌افزاید.
١٥ اوت ٢٠١١
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر