جمهوری اسلامی همانند درختی بود که کاشته شد به این امید که میوه مطلوب بدهد. تعدادی هرگز این توهم را نداشتند که این درخت یک چنین میوه ای بدهد؛ اما تعدادی امیدوار ماندند.
این درخت در طول ۴۲ سال عمرش هر ساله میوه داد، اما هر سال میوه‌هایش از سال قبل بدتر، فاسدتر، سمی‌تر و مرگ‌آورتر بودند. درختی که میوه‌هایش دخترکشی، جنگ و جنگ افروزی، فحشاء، دزدی، آخوند، رواج صیغه، کبدفروشی، حماقت، قطع عضو، قحطی، چپاول، خشکی رودخانه و دریاچه، اسیدپاشی، جنایت، سنگسار، دروغ، دار زدن، تیرباران کردن، شکنجه، زندان، حجاب اجباری، سرکوب، دستگیری، بیکاری، خودکشی، گورخوابی، کارتون خوابی، نوزاد فروشی، تروریسم، کودک کار، اختلاس، ارتشاء، رشوه گیری و رشوه خواری، شلاق زدن، اعدام، فقر، نپرداختن دستمزدها، صدور تروریست، اعتیاد، گرسنگی، صدور آخوند، چاپلوسی و خلاصه هر کثافتی که بکشد و خون بمکد را به خود اختصاص داد. درختی که اکنون دیگر تصمیم گرفته‌ایم قطعش کنیم و به جای آن درختی بکاریم که میوه امید به دنیایی بهتر بدهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر