آلمان در چند هفته و یکی دو ماه گذشته شاهد گسترش اعتراضات
کارگری بوده است. اعتصاب برای جلوگیری از افتادن به زیر خط فقر، وضع کارگران کشوری
است که ظاهرا اقتصادش آنقدر خوب است که همه کشورهای اروپائی به آن بدهکارند! این
فعلا بماند.
روزنامه گاردین مقاله‌ای از ولفگانگ ستریک درج کرده که به
اختصار به موج اعتصابات کارگری در آلمان پرداخته است. در جائی در آن مقاله به تلاش
دولت آلمان و وزیر سوسیال دمکرات آن اشاره کرده که می‌خواهند برای مقابله با
اعتراضات کارگری قوانینی وضع کنند که هم متشکل شدن را مشکل‌تر کند و هم دست زدن به
اعتصابات در یکسری از مشاغل را غیرقانونی. به نظر ولفگانگ این تلاش به دو دلیل
شکست خواهد خورد: ۱) (به احتمال زیاد) "دادگاه قانون اساسی" آن را خلاف
قانون اساسی خواهد دانست، ۲) (یقینا) کارگران برای دفاع از حقوق خود دست به اعتصاب
خواهند زد و به رأی دولت، دولت و دادگاه هر چه هم بگویند، اعتنائی نخواهند کرد.
دلیل دوم به نظر واقعی تر می آید؛ چرا که دادگاه ها حتی اگر به خلاف آنچه را که
دولتها تصویب می‌کنند رأی بدهند، حاصل موقعیت سیاسی‌ای است که جامعه در آن قرار
دارد. جنبش کارگری، چه در آلمان و چه در ایران، نمی‌تواند از موجودیت خود و از
سلاح خود، که همان اعتصاب و اعتراض است، دست بشوید و چشمش به قوانین دولتی و رأی
دادگاه‌ها باشد.
(از
کامنتهای کارگری کارگر کمونیست ۳۶۷)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر