در آمریکا تنها ۷ درصد از نیروی کار شاغل در بخش خصوصی و با
احتساب بخش خدمات و دولتی، فقط ۱۱ درصد نیروی کار در اتحادیه‌های کارگری متشکل
است. در سال ۱۹۵۴ رقم کارگران متشکل ۲۸ درصد بود. هر کس با فرهنگ ضدکارگری غالب در
آمریکا و بخصوص در هیأت حاکمه آن آشنا نباشد نمی تواند این وضعیت را خوب درک کند. این
وضعیت حاصل یک موقعیت ضدکارگری است که هر دولت و شخصیتی که "انتخاب" می
شود، بند قوانین ضدکارگری را سفت تر می کند. حاصل کمپین ارعاب کارگران توسط
شرکتهای مالتی میلیارد دلاری است که سالانه صدها میلیون دلار خرج کمپین‌های ارعاب
کارگران می کنند که فکر متشکل شدن را از سرشان در بیاورند. حاصل اخراج کسانی است
که تبلیغاتی برای متشکل شدن کرده‌اند. اما این ارعاب و این وضعیت نتوانسته بر آنچه
را که مردم از ته دلشان واقعا می خواهند تأثیر بگذارد. بنابر آخرین گزارشات، ۵۹
درصد از آمریکائیهایی زیر ۳۰ سال نظر مثبت درباره متشکل شدن دارند. این نظر مثبت
همراه با کمپین قدرتمند افزایش حداقل دستمزد که تا حدودی بر یکه تازی سرمایه لگام
زده است، می تواند موقعیت نامطلوب و نامناسب جنبش کارگری آمریکا را تغییر دهد. فقط
باید کسانی پا پیش بگذارند و آلترناتیو دیگری جلوی جامعه بگذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر