لحن
مقاله دیوید ایگنتیس در روزنامه پرتیراژ واشنگتن پست هم جالب است و هم جلب توجه
کن. "شرایط سیاسی در ایران به نقطه انفجار رسیده، ایران همچنان صحنه اصلی عدم
ثبات در دنیاست و اعتراضات کارگری می تواند جواب همه اینها باشد." این آن لحن
و آهنگی است که می رود تا به اعتراضات کوبنده در جامعه ایران راه حل واقعی و نهائی
نشان بدهد.
مقاله
ایگنتیس خواندنی است؛ نگاهی واقعی به ایران دارد. می گوید با کشت و کشتار در برابر
جنبش کارگری‌ای که رژیم از آن وحشت مرگ دارد نمی‌شود برای دوره ای طولانی حکومت
کرد. و الحق کارگران خشمگینی که کودکی فرزندانشان در این رژیم تباه شده است، نیروی
اصلی تغییرند. این را دیگر تنها فعالین جنبش کارگری و اعضاء و کادرهای حزب کمونیست
کارگری نمی‌گویند. این نظر ستون نویس روزنامه واشنگتن پست است. روزنامه‌ای که صاحب
آن دارای یک ثروت افسانه‌ای است: جف بیزوس (Jeff Bezos)، ثروتمندترین مرد دنیا!
واشنگتن پست به رهبران
جنبش کارگری که جامعه را به اینجا رسانده اشاره می‌کند؛ اما اسم رهبران اصلی این
جنبش را نمی‌آورد. اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، پروین محمدی، ندا ناجی، جعفر عظیم
زاده، بهنام ابراهیم زاده، صدیق کریمی، میثم آل مهدی، پیمان شجیراتی، عسل محمدی،
شاپور احسانی راد، رضا شهابی، ابراهیم مددی، اسماعیل عبدی، ناهید خداجو، شیث
امانی، علی نجاتی، زنده یادان محمد جراحی و شاهرخ زمانی، جوانمیر مرادی، محمد
داوری، محمود صالحی، فرهاد شیخی، دهها و صدها تن دیگر که رهبران با اسم و رسم جنگ
و جدال با رژیم اسلامی بوده اند و این جنگ را به اینجا رسانده اند.
جنبش کارگری راه نشان
می دهد. راهش را از طریق رهبرانی نشان داده که اینبار نمی گذارند تلاشمان ملاخور
شود. کارگران موتور محرک تغییر در ایرانند؛ موتور محرک تغییر در جهان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر