ارزیابی یک ناظر بیرونی از بحران تشکیلاتی در کومه له

 با انتشار "اطلاعیه کمیته مرکزی کومه له به مناسبت انتشار مباحثات درونی حزب کمونیست ایران"، علیرغم تصویری که می‌خواهد از خود بدهد، بن بست همزیستی دو گرایش اعلام شده است.

آنچه که از بحثها و برخوردهای تشکیلاتی این دوستان معلوم است، هر دو جناح حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان آن، کومه له، از انشعاب کردن نگران نیستند و به نوعی، هر کدام جدائی را به نفع گرایش خود مطلوب می‌داند. بحثهایی که امروز علنا در فضای رسانه‌های اجتماعی در جریان است، خشم و عصبانیت آخری است که در واقع اسم رمزیست که بگوید همزیستی غیرممکن و به بن بست رسیده.

 

۱)

گرایشی که به "چپ" معروف است و به نام "حزب کمونیست ایران" ظاهر شده است، برگزاری کنگره حزب را به تعویق می اندازد. ظاهرا آئیننامه ای برای برگزاری کنگره سیزدهم دارد که بدون پروسه رأی گیریهای معمول برای کنگره روتین حزبی، همه اعضا بدون نمایندگی در کنگره با حق رأی شرکت کنند. این آئیننامه نگرانی گرایش "چپ" را به نمایش گذاشته که با پروسه معمولی کنگره‌های روتین، آنها احتمالا نتوانند رأی کافی برای حضور در کنگره بدست آورند. این گرایش نگران آن است که اگر کنگره با سنتهای معمول برگزار شود، اینها کنار گذاشته می‌شوند و حاضر به تن دادن به این کار نیستند. انشعاب کردن و جریان دیگری درست کردن را راه حلی برای دور زدن از این "مخاطره" می بینند.

 

۲)

گرایش معروف به "راست" با زبان و ادبیاتی کاملا تحریک کننده، زمخت و شکننده، علیرغم لحن و پز "اطلاعیه کمیته مرکزی کومه له" که خواهان انسجام و وحدت تشکیلاتی است، تصمیمش را گرفته که گرایش "چپ" را ساقط کند. این جناح از کومه‌له فکر می‌کند که با کنار گذاشتن جناح رقیب، باقیمانده طرفداران منصور حکمت را از حزب کمونیست ایران و کومه له کنار خواهد گذاشت. اینکه این رفقا چقدر به منصور حکمت و کمونیسم کارگری نزدیک هستند را نمی‌شود از بحثهای آنها متوجه شد؛ اما گرایش "راست" می خواهد دست و بال خود را برای لولیدن در میان ناسیونالیستها باز ببیند. برای اینها هر کسی که مانع نزدیکی کومه له به ناسیونالیسم کرد باشد، طرفدار منصور حکمت و کمونیسم کارگری است.

 

۳)

اطلاعیه مزبور از شرایط سخت دوران کرونا، از فقر و تنگدستی و آلام توده های مردم می گوید. می گوید که تلاش برای سرنگونی جمهوری اسلامی را از یاد نبریم. از اینها بطور ضمنی می خواهد بحثهای طرف مقابل را "نامسئولانه" قلمداد کند که چرا از آنها (یعنی گرایش "راست") بخاطر نرمش در مقابل ناسیونالیسم کرد انتقاد دارد. این یک زرنگی غیرسیاسی است که هیچ آدم سیاسی را نمی‌تواند ساکت کند. فقط حزبی می‌تواند درد و آلام مردم را کم کند و جمهوری اسلامی را به نفع طبقه کارگر سرنگون کند که به ناسیونالیسم، در هیچ شکل و لباسی آوانسی ندهد.

 

۴)

از نظر من، گرچه پرونده کمونیسم کارگری در کومه له و حزب کمونیست ایران و یا بهتر است بگویم پرونده تقابل "کمونیسم و ناسیونالیسم" در حزب کمونیست ایران با جدائی کمونیسم کارگری از حزب کمونیست ایران بسته شد، اما تا زمانی که کومه‌له صریحا کمونیسم را کنار نگذارد، بحران‌های تشکیلاتی دوره‌ای را شاهد خواهد بود. نمی‌شود بر یک صندلی بینابینی بین کمونیسم و ناسیونالیسم نشست و در منطقه‌ای بشدت متحزب، که هم کمونیسم جنبشی قوی است و هم ناسیونالیسم، تأثیرگذار بود.

 

۵)

مخالفت پایگاه توده‌ای کومه‌له برای نزدیکی صریح‌تر این جریان به ناسیونالیسم کرد، نقط ضعف گرایش "راست" این جریان است. ترس گرایش "چپ" از اعلام نزدیکی به کمونیسم کارگری و منصور حکمت هم نقط ضعف آن جناح است. نه گرایش "راست" می‌تواند با تفسیری خوش خیم و دلبخواهی از ناسیونالیسم در منطقه‌ای که ناسیونالیسم کرد را تجربه کرده کسی را بفریبد، و نه گرایش "چپ" می‌تواند با نشان دادن دوری خود از کمونیسم کارگری خطی مٶثر را نمایندگی کند.

 

۶)

من بر این عقیده نیستم که ابراهیم علیزاده گرایش ناسیونالیستی دارد. اما آنچه که غیرقابل انکار است، این است که یک گرایش ناسیونالیستی قوی در کومه‌له وجود دارد که از موضع بینابینی این رفیق به نفع خود استفاده‌ای کامل را می‌کند. ابراهیم علیزاده شاید واقعا بخواهد همه جناح‌های موجود در حزب کمونیست ایران با هم کنار بیایند، اما اطرافیان او یک چنین همزیستی‌ای را نمی‌خواهند و می‌دانند ادامه دار نمی‌باشد. اینها به اندازه کافی نیرو دارند که جناح چپ حزب را دوفاکتو از حزب بیرون کنند. علیرغم اینکه تا بحال چندین سازمان و محفل از کومه له به صراحت هر نوع کمونیسم را کنار گذاشته و به کمپ رسمی ناسیونالیسم پیوسته‌اند، این گرایش وجود گرایش ناسیونالیستی در کومه‌له را در هیچ دوره‌ای به رسمیت نمی‌شناسد و بحث گرایش مقابل را کشف "ظهور مجدد افسانه ناسیونالیسم کرد" می‌داند.